Os científicos descubriron unha forma sorprendente de destruír as células cancerosas. Un estudo publicado o pasado ano descubriu que estimular as moléculas de aminocianina con luz infravermella próxima facía que vibrasen en sincronía, o suficiente como para romper as membranas das células cancerosas.
As moléculas de aminocianina xa se utilizan en bioimaxen como colorantes sintéticos. Utilízanse habitualmente en doses baixas para detectar o cancro, mantéñense estables na auga e son moi boas para adherirse ao exterior das células.
O equipo de investigación da Universidade Rice, a Universidade Texas A&M e a Universidade de Texas apuntou a que o seu enfoque é unha mellora notable respecto doutro tipo de máquina molecular para matar o cancro desenvolta previamente, chamada motores tipo Feringa, que tamén poderían romper as estruturas de células problemáticas.
Nova xeración de máquinas
“Trátase dunha xeración completamente nova de máquinas moleculares que chamamos martelos pneumáticos moleculares”, declarou o químico James Tour, da Universidade Rice, cando se publicaron os resultados.
“Son máis dun millón de veces máis rápidos no seu movemento mecánico que os antigos motores tipo Feringa, e poden activarse con luz infravermella próxima en vez de luz visible”.
O uso de luz infravermella próxima é importante porque permite aos científicos chegar ás profundidades do corpo. O cancro nos ósos e órganos podería tratarse potencialmente sen necesidade de cirurxía para chegar ao tumor canceroso.
En probas realizadas con células cancerosas cultivadas en laboratorio, o método do martelo pneumático molecular logrou unha taxa de éxito do 99% na destrución das células. O método tamén se probou en ratos con tumores de melanoma e a metade dos animais liberáronse do cancro.
Entidades vibratorias colectivas
A estrutura e as propiedades químicas das moléculas de aminocianina fan que se manteñan sincronizadas co estímulo adecuado, como a luz infravermella próxima. Cando están en movemento, os electróns dentro das moléculas forman o que se coñece como plasmóns, entidades vibratorias colectivas que impulsan o movemento en toda a molécula.
“O que hai que destacar é que descubrimos outra explicación de como poden funcionar estas moléculas”, afirmou o químico Ciceron Ayala-Orozco, da Universidade Rice.
“É a primeira vez que se utiliza un plasmón molecular desta maneira para excitar toda a molécula e producir unha acción mecánica que sirva para alcanzar un obxectivo concreto: neste caso, desgarrar a membrana das células cancerosas“.
Os plasmóns teñen un brazo nun lado, que axuda a conectar as moléculas ás membranas das células cancerosas mentres os movementos das vibracións esnaquízanas. A investigación aínda está nos seus inicios, pero “estes achados iniciais son moi prometedores”, aseguran.
Este é tamén o tipo de técnica biomecánica sinxela contra a cal as células cancerosas terían dificultades para desenvolver algún tipo de bloqueo. A continuación, os investigadores están a estudar outros tipos de moléculas que se poidan utilizar de forma similar.
“Este estudo trata dunha forma diferente de tratar o cancro utilizando forzas mecánicas a escala molecular“, afirmou Ayala-Orozco.
Referencia: Molecular jackhammers eradicate cancer cells by vibronic-driven action publicado en Nature Chemistry.
