Nos últimos anos as noticias relacionadas coa ciencia, tanto en Galicia como en España, non son positivas. Un par de titulares como exemplo. “Galicia, entre las comunidades que menos dedican a I+D+i“, “El rector de Vigo denuncia una «fuga de cerebros sistemática» por los recortes”. Mesmo GCiencia tivo que facerse eco dos famosos “recortes” e da súa repercusión nos índices de excelencia das nosas universidades.
Non podemos negar o descenso do investimento público en I+D, que está a provocar a emigración dos nosos investigadores, polo que se isto se prolonga o futuro pinta bastante negro. Por se fora pouco os profesores universitarios quéixanse de que os alumnos chegan cada vez menos preparados e son menos maduros, teñen moi pouca motivación e están pouco dispostos a esforzarse.
No pasado mes de novembro celebrouse no Parque Tecnolóxico de Galicia en Ourense a oitava edición de Galiciencia, un certame no que estudantes de ESO e bacharelato expoñen os seus experimentos científicos. Por terceiro ano actuei de xurado e tiven a ocasión de ver con ledicia o excelente nivel de innovación, o rigor científico de moitos deles e a súa capacidade para enfrontarse aos problemas. Este ano puiden ver un sistema de freo automático para carriños de bebés, unha excelente análise da calidade medioambiental dun treito de río e mesmo un dispositivo para comprobar experimentalmente o tiro parabólico. Saín exultante, esperanzado, orgulloso dos nosos colexios, dos nosos profesores e dos nosos alumnos. Durante varios días non me cansei de contarlle aos meus amigos e compañeiros o que alí vira e decidín que tiña que escribir algo sobre iso.
O pasado día 10 celebramos en Ourense as segundas xornadas de difusión da investigación e a transferencia INOU. Nestas xornadas os investigadores novos, gañadores dos proxectos financiados pola Universidade de Vigo e a Deputación de Ourense, expoñen os resultados dos mesmos. De novo esta xornada supuxo para min unha inxección de enerxía e un aumento da miña confianza na ciencia galega. Historiadores, expertos en marketing e mesmo informáticos amosáronos que en Ourense hai capacidade científica e hai vontade de traballo e polo tanto hai resultados.
Cal é a conclusión de todos isto? A mellor maneira de facer fronte ás noticias negativas sobre a ciencia galega, de loitar contra o desánimo e de recargar pilas cando a moral estea baixa é acudir a algún evento onde os nosos científicos ou futuros científicos nos amosen as súas ideas e o seu traballo. Dende logo para min non hai mellor remedio.
Isto mesmo lle recomendaría aos nosos gobernantes, así verían que merece a pena inverter en ciencia, que cerebro non falta e gañas de traballar tampouco, e que sería unha mágoa que todo ese talento tivese que emigrar.
Sen ningunha dúbida hai futuro na ciencia galega.
