Así funcionan os tests rápidos para detectar o coronavirus

A diferenza da técnica de PCR que se utiliza para o diagnóstico da COVID-19 e que tarda varias horas, os test rápidos son capaces de dar un resultado en 15 minutos. Entre eles, atópanse os que detectan proteínas do virus e os que recoñecen os anticorpos que xera o organismo para defenderse.

A técnica para diagnosticar a COVID-19 que vén utilizando desde o comezo da pandemia é a reacción en cadea da polimerasa (PCR, polas súas siglas en inglés), que detecta o material xenético (ARN) do virus SARS-COV-2 nunha mostra do paciente.

Publicidade

Esta proba é a que se utiliza para moitas outras enfermidades infecciosas e, cando é positiva, significa que o virus se atopa nesa mostra e a persoa está infectada. Segundo ha confirmou este venres en rolda de prensa Fernando Simón, director do Centro de Coordinación de Alertas e Emerxencias Sanitarias, en España están a facerse ao día neste momento entre 15.000 e 30.000 PCR.

Aínda que é unha proba moi fiable, tarda entre 2 e 4 horas en dar un resultado, o que limita o número de test que se poden realizar.

Así son as probas actuais para detectar o SARS-Cov-2

Por iso, nesta crise sanitaria global botouse man dos test rápidos. “Estes son capaces de detectar se un paciente é positivo ou non en 10-15 minutos. Dálles unha enorme vantaxe fronte á PCR”, explica Inmaculada Casas, investigadora da área de Viroloxía do Instituto de Saúde Carlos III ( ISCIII) e membro do Comité Científico Técnico do coronavirus.

Segundo explicou Simón en rolda de prensa, 9.000 destes test comprados por España foron probados no Centro Nacional de Microbiología e comprobouse que non funcionaban coa sensibilidade esperada, polo que xa foron devoltos e van ser substituídos por outro tipo de test rápidos.

Dous tipos de detección rápida

Existen dúas clases de test rápidos. Por unha banda, os antixénicos fanse a partir dunha mostra respiratoria do fondo do nariz ou a boca e serven para detectar as proteínas (antíxenos) da superficie do virus.

Doutra banda, existen os test serolóxicos, onde se toma unha mostra de sangue para detectar os anticorpos que producen as defensas do organismo días despois de ser infectado polo virus.

Os kits teñen un funcionamento similar aos test de embarazo e baséanse nunha técnica denominada inmunocromatografía en papel.

Consiste nun papel que ten ‘pegados’ ou ben anticorpos que recoñecen as proteínas do virus, no caso dos antixénicos, ou ben moléculas do virus que recoñecen os anticorpos xerados polo noso organismo para defenderse, no caso dos serolóxicos.

Do mesmo xeito que acontece nos test de embarazo, no dispositivo aparece unha liña de cor cando o paciente sexa positivo en SARS-CoV-2. Con todo, a pesar da súa rapidez, este tipo de probas son menos fiables que a PCR, polo que se complementan con esta técnica se o resultado é negativo ou dubidoso.

Nas probas antixénicas un resultado positivo significa, como coa PCR, que o virus está presente na mostra. Segundo aclara a Sociedade Española de Enfermidades Infecciosas e Microbiología Clínica (SEIMC) nun documento, tanto a PCR como este test rápido “proporcionan un diagnóstico específico na fase inicial do abrocho”.

En canto aos test serolóxicos, non se detecta ao virus directamente, senón os anticorpos que o organismo produciu para defenderse del. O resultado tamén indica que a persoa está ou estivo infectada, pero se chega a el por unha vía diferente.

En concreto, recoñécese un tipo de anticorpo chamado inmunoglobulina M (IgM), que son as primeiras en aparecer en calquera infección. Prodúcense aproximadamente aos sete días, dous máis tarde que a aparición de síntomas, polo que este tipo de diagnóstico non é tan efectivo ao principio da infección. Neste caso, o kit recoñece as igM que se xeraron especificamente contra o coronavirus.

“Grazas a estas ferramentas rápidas poderase mellorar o cribado na poboación e limitar os ensaios de PCR só a aqueles pacientes que, con sintomatoloxía, dean un resultado en principio negativo, o que permitirá liberar profesionais e recursos no Sistema Nacional de Saúde”, sublíñase desde o Ministerio de Sanidade.