Únete á nosa canle de Whatsapp
As gaivotas teñen bo ollo para a boa comida. E, en igualdade de condicións, prefiren o teu bocadillo antes que capturar un peixe.
Unha nova investigación no Reino Unido suxire que as gaivotas arxénteas (Larus argentatus) tenden a buscar comestibles que xa manexan os humanos, e isto explica por que a especie está tan ben adaptada á vida nas cidades.
As gaivotas son aves notoriamente adaptables e oportunistas que podemos atopar facendo os seus característicos picnics en parques públicos. Hoxe en día, moitas destas criaturas salvaxes viven moi preto dos humanos, botándose con voracidade sobre os refugallos da nosa comida.
“O número de gaivotas no medio mariño no Reino Unido está a diminuír, pero aumentaron as colonias urbanas”, di a zoóloga Madeleine Goumas da Universidade de Exeter. “A pesar do feito de que son comúns en moitas cidades, sábese pouco sobre o comportamento urbano das gaivotas”.
Investigacións anteriores de Goumas e os seus colegas atoparon que as gaivotas definitivamente poden ler sinais humanos, como por exemplo fan os cans, aínda que este tipo de habilidades está pouco documentado en animais salvaxes.
Agora, os investigadores atoparon aínda máis evidencia de que as gaivotas que buscan comida nas cidades reciben sinais regulares dos seus veciños humanos.
A investigación consistiu en atopar e achegarse a ducias de gaivotas con dous cubos de comida, colocados de xeito uniforme fronte a elas. Cada un destes cubos levantouse simultaneamente para revelar unhas tortiñas debaixo, case coma se os estivesen a servir nunha cea elegante.
O humano involucrado, que levaba lentes de sol para evitar o contacto visual, logo recolleu unha tortiña e manipulouna durante 20 segundos antes de volver colocala no chan.
Das 38 gaivotas avaliadas, 24 delas picotearon as tortiñas, pero o 80 por cento elixiu a que fora tocada polo humano. Coa súa habitual rapidez, estas aves xeralmente tardaron menos dun minuto en achegarse á comida.
“Isto mostra que o manexo humano dos alimentos atrae a atención das gaivotas e que a comida manipulada é máis atractiva que a comida que as gaivotas non observaron manipular”, escriben os autores .
Este tipo de comportamento implica unha forma de aprendizaxe social coñecida como “melloramento local”, e semella que as gaivotas dependen en gran medida deste fenómeno, tomando sinais non só doutras aves, senón tamén dos humanos.
Ter esta fonte adicional de información, argumentan os autores, é probablemente o que permitiu que estas aves sobrevivan tan ben en contornas urbanas. Non só non temen aos humanos, senón que se fían da comida que manipulan, ao entender que é mellor que a que está dispoñible pero non foi tratada por humanos.
Claramente, aínda hai moita investigación por facer, e se queremos aprender máis sobre como o comportamento humano inflúe nos animais salvaxes, estas gaivotas relativamente extrovertidas e valentes son un primeiro paso doado para comezar.
Aquí podes acceder ao estudo publicado na Royal Society Open Science
