A Asemblea Nobel decidiu outorgar este luns o galardón do Premio Nobel de Medicina ou Fisioloxía en 2024 a Victor Ambros e Gary Ruvkun polo descubrimento do microARN e o seu rol na regulación xénica postranscripcional, un principio fundamental que rexe a regulación da actividade dos xenes.
A información almacenada nos nosos cromosomas pode compararse a un manual de instrucións para todas as células do corpo. Cada célula contén os mesmos cromosomas, polo que cada célula tamén recompila o mesmo conxunto de xenes e o mesmo conxunto de instrucións. Con todo, temos diferentes tipos de células, como as musculares e as nerviosas, que teñen características moi distintas.
Cada célula ao seu
Como xorden estas diferenzas? A resposta está na regulación dos xenes, que permite a cada célula seleccionar só as instrucións pertinentes para cumprir coas súas funcións esenciais. Isto garante que só o conxunto correcto de xenes poida activarse en cada tipo de célula.
Victor Ambros e Gary Ruvkun interesáronse por como se desenvolven os distintos tipos de células. Foi así como descubriron o microARN, unha nova clase de diminutas moléculas de ARN que exercen un papel crucial na regulación xénica.
O seu revolucionario descubrimento revelou un principio completamente novo de regulación xénica, que resultou ser esencial para os organismos pluricelulares, incluídos os humanos. Agora sábese que o xenoma humano codifica máis de mil microARN. Na actualidade, os microARN están a demostrar a súa importancia fundamental para o desenvolvemento e o funcionamento de todo tipo de organismos.
Os primeiros achados
A regulación xénica por microARN, revelada por primeira vez por Ambros e Ruvkun, estivo funcionando
durante centos de millóns de anos. Este mecanismo permitiu a evolución de organismos cada vez máis complexos.
Sabemos pola investigación xenética que as células e os tecidos non se desenvolven normalmente sen microARN, e o seu impacto vai moito máis aló: unha regulación anómala do microARN pode contribuír ao cancro, e atopáronse mutacións en xenes que codifican microRNAs en humanos, causando enfermidades como a perda conxénita de audición e trastornos oculares e óseos.
As mutacións nunha das proteínas necesarias para a produción de microARN provocan a síndrome DICER1 vencellada ao cancro en diversos órganos e tecidos.
Victor Ambros (1953, New Hampshire, EEUU) doutorouse no Instituto Tecnolóxico de Massachusetts (MIT), onde tamén realizou a súa investigación postdoutoral entre os anos 1979 e 1985. Despois converteríase en Investigador Principal na Universidade de Harvard. Tamén exerceu como Profesor na Facultade de Medicina de Dartmouth entre 1992 e ata 2007. Na actualidade traballa como Profesor na Facultade de Medicina da Universidade de Massachusetts.
Gary Ruvkun (1952, Berkeley, EEUU) doutorouse na Universidade de Harvard a comezos dos anos 80. Durante moito tempo traballou como bolseiro no MIT, ata que no 1985 converteuse en Investigador Principal na mesma institución e en Harvard, onde segue exercendo como catedrático de Xenética.