En 1869, un siberiano chamado Dmitri Mendeleev peso atómico , formando a base para un gráfico fascinante que revelaba patróns entre os bloques de construción primarios da materia.
Pasaron 150 anos desde que Mendeleev tivo esta idea e creou os comezos da táboa periódica como a coñecemos. Pero non é a única persoa que tivo problemas para organizar os elementos en formas que tivesen un sentido máis profundo. Antes de Mendeleev, había varios científicos que tentaran organizar os 63 elementos coñecidos nese momento. Desde entón, os científicos atoparon un total de 118 elementos, e houbo moitos intentos de reorganizalos , con gráficos en forma de ronseis ata flores tridimensionais.
A orixinal A táboa periódica orixinal de Mendeleev. Wikimedia. Esta é a táboa periódica orixinal. Organízase por número atómico, configuración electrónica e de forma flexible nas propiedades químicas dos elementos. A versión de Mendeleev da táboa tiña menos elementos, pero deixou espazo para máis e prognosticou propiedades de elementos que aínda non se descubriran. Sorprendentemente, a maioría destas predicións resultaron ser correctas.
A Torre
Esta táboa, deseñada en 2006 por Valery Tsimmerman , toma a de Mendeleev e a tira pola xanela. En lugar de basearse en números atómicos, esta, chamada táboa periódica ADOMAH , se sistematiza arredor dos catro números cuánticos da configuración electrónica.
Estes catro números utilízanse para describir a disposición e os movementos dos electróns dentro dun átomo. A idea disto derivouse dunha táboa máis antiga do enxeñeiro e biólogo Charles Janet . O seu traballo reorganizou os elementos segundo a probabilidade de atopar un electrón a unha distancia determinada do núcleo dun átomo. O deseñador consideraba que esta táboa en forma de torre era “a disposición perfecta dos elementos”. Por desgraza, o seu optimismo non foi recompensado polo éxito.
A espiral
Se a última táboa era puramente funcional, esta está baseada principalmente na aparencia e o deseño. O traballo en espiral, creado en 1964 polo químico Theodor Benfey , resulta sen dúbida fermoso. Comezando no medio da espiral con hidróxeno, os elementos van avanzando cara a fóra en orde de número atómico antes de derivarse nos metais de transición, lantánidos, actínidos e superactínidos non descubertos actualmente.
Unha táboa periódica en tres dimensións e con forma de flor. Non hai hidróxeno ou helio neste caso. A primeira sección (ou pétalo) de cor verde azulado contén os metais alcalinos na parte frontal e os metais alcalinotérreos na parte posterior. Daquela os outros pétalos conteñen o resto dos elementos, agrupados polas súas calidades elementais. Podes ver unha variación en movemento a continuación:
En galego dise “tíraa” no canto de “a tira” (tradución literal do castelán). Igualmente, hai que usar “sistematízase” no canto de “se sistematiza”.
Ollo cos pronomes.