Un equipo internacional descubriu que os ratos sen o xene da sacarasa-isomaltasa (SE) teñen unha menor inxestión e preferencia pola sacarosa na dieta, unha tendencia que se desenvolve rapidamente e está vinculada á incapacidade para regular as hormonas do apetito.
Isto confirmouse en amplas cohortes poboacionais, que demostran que as persoas con defectos xenéticos na dixestión da sacarosa consomen menos pasteis, pastelería, caramelos e chocolate, e prefiren menos os alimentos a medida que aumenta o seu contido nesta substancia.
O traballo, dirixido por Peter Aldiss, investigador na Universidade de Nottingham (Reino Unido), e coa participación de expertos do Centro de Investigación Cooperativa en Biociencias (CIC bioGUNE), proporciona novos coñecementos xenéticos sobre as preferencias dietéticas e abre a posibilidade de dirixir a acción cara ao xene SE para reducir selectivamente a inxestión de sacarosa na poboación.
“As calorías en exceso do azucre son un factor comprobado que contribúe á obesidade e á diabetes tipo 2. A variación xenética na nosa capacidade para dixerir sacarosa pode impactar non só a cantidade que comemos, senón tamén en canto nos gustan os alimentos azucrados, abrindo así a posibilidade de dirixir a acción cara ao xene SE para reducir selectivamente o consumo de sacarosa”, afirma Aldiss.
Novas terapias para reducir o seu consumo
O grupo de especialistas iniciou o estudo das condutas alimenticias en ratos sen o xene SE, experimentando unha rápida diminución na inxestión e unha inclinación cara á sacarosa. Isto foi corroborado en dous grandes grupos poboacionais que incluíron a 6.000 persoas en Groenlandia e a 134.766 no Biobanco de Reino Unido.
O equipo adoptou un enfoque nutrixenético para comprender como a variación xenética no xene SE impacta a inxestión e preferencia pola sacarosa en humanos.
Así, os individuos en Groenlandia cunha incapacidade completa para dixerir a sacarosa consumían significativamente menos alimentos ricos en sacarosa, e as persoas en Reino Unido cun xene SE defectuoso e parcialmente funcional mostraban menor preferencia.
No futuro, comprender como os defectos no xene SE actúan para reducir a inxestión e a preferencia pola sacarosa na dieta facilitará o desenvolvemento de novas terapias para reducir o consumo de sacarosa na sociedade e mellorar a saúde dixestiva e metabólica, conclúen os autores.
Referencia: Sucrase isomaltase dysfunction reduces sucrose intake in mice and humans (Publicado en Gastroenterology)
