Aplysia depilans é un molusco habitual das costas galegas que vive entre as rochas. É a coñecida lebre do mar, e nos últimos días apareceron varios exemplares nalgunhas praias da Ría de Arousa. Algúns habitantes recoñecen que non é a primeira vez que se deixan ver, con todo, para algúns son criaturas completamente descoñecidas. Tanto, que dous bañistas decidiron chamar ao servizo de emerxencias de Vilagarcía de Arousa para que os efectivos identificasen o animal. Confirmaron que era inofensivo, e que era unha lebre do mar, un ser mariño que en Galicia recibe múltiples nomes, todos eles sorprendentes: cona de vella, pixa porca, teta do mar, borracha, tinteiro, tinteira ou limacha.
Este molusco ten unha aparencia viscosa e pode medir ata 20 centímetros. Poden ser negros, marróns ou amarelos. Non teñen veleno, mais poden segregar unha substancia branca cando son molestados por outro animal. Cando aparecen na beira hai que collelos e devolvelos ao mar. Descoñécense os motivos polos que os de Arousa remataron na area, pero pode deberse á morte súbita, ás ondadas ou fortes correntes. O molusco vive en fondos cubertos de vexetación ata uns 20 metros de profundidade, e é capaz de soportar amplias variacións de temperatura e salinidade e son exclusivamente hervíboros.
As lebres do mar reciben o seu nome polo gran desenvolvemente de dous dos seus catro apéndices cefálicos denominados rinóforos. O seu corpo é moi brando e posúen un pé que produce mucosidade para desprazarse. Ver nadar a unha lebre de mar é un fermoso espectáculo. Son hermafroditas e reprodúcense ao longo de todo o ano aínda que o punto álxido é a primavera. Poden formarse cadeas de apareamento de varios individuos. Depositan os ovos en augas superficiais que poden ser millóns e medir varios metros.
En galego existen nomes do máis curiosos para nomear a determinados animais mariños. É o caso do carallo de mar, un equinodermo. A súa denominación científica é Holothuria forskali, e é unha das 47 especies de holoturias que se coñecen en Galicia desde a zona litoral ata os 3.000 metros de profundidade. Captúrase e comercialízase en máis de 70 países de todo o mundo e é explotada pola pesca industrial, semi-industrial e artesanal nas rexións polares, temperadas e zonas tropicais.