A pesar do seu pequeno tamaño, as libélulas Pantala flavescens poden percorrer sen parar máis de 7.000 quilómetros ao redor do mundo, e sobrevoar océanos seguindo correntes de aire cando migran dun continente a outro. Sen dúbida, este insecto bate o récord de distancia en voo. Así o confirma un novo estudo que se centrou por primeira vez na análise dos xenes de poboacións de todo o mundo.
Os cabaliños do demo Pantala flavescens que habitan en Texas, o leste de Canadá, Xapón, Corea, India e Sudamérica teñen algo en común: presentan perfís xenéticos tan parecidos que os científicos só atoparon unha solución. Estes insectos percorren miles de quilómetros ao redor do planeta para reproducirse entre si e crearon por iso un acervo xenético mundial.
Contrariamente ao que poderiamos pensar, non son grandes aves ou mesmo baleas os animais que viaxan as maiores distancias senón estas libélulas. Segundo o estudo, publicado en PLoS ONE, poden voar ata 7.000 quilómetros durante a súa migración e atravesar océanos enteiros para ir dun continente a outro. Os científicos chegaron a esta conclusión fixándose por primeira vez nos xenes.
A investigadora considera ‘unha misión suicida’ estes viaxes entre continentes
“Se as libélulas norteamericanas só se reproducisen entre si e as xaponesas só coas xaponesas, veriamos nos resultados xenéticos que difiren entre estas dúas poboacións. Con todo, non vemos diferenzas, o que suxire unha mestura de xenes entre poboacións separadas por grandes extensións xeográficas”, di Jessica Ware, autora principal do traballo e científica no departamento de Bioloxía da Universidade de Rutgers (Estados Unidos).
Estes cabaliños do demo trotamundos logran completar con éxito o seu periplo grazas á evolución do seu corpo. “Teñen unha maior superficie nas súas ás o que lles permite aproveitarse do vento para ser transportadas. Baten as súas ás e logo déixanse levar durante longos períodos, gastando a mínima cantidade de enerxía posible”, explica Ware.
Ata agora, os científicos observaran como estes insectos cruzaban o océano Índico desde Asia ata África. Daniel Troast, primeiro autor e investigador na mesma universidade estadounidense, analizou mostras de ADN no laboratorio de Jessica Ware e sinala que ás libélulas se moven polo clima. “Unha vez ao ano viaxan desde India cando a estación é seca ata África onde é época de choivas”, aclara Troast.
Pero isto ten a súa explicación: a humidade é imprescindible para a súa reprodución. Segundo Ware, é a razón pola que estas libélulas realizan esta arriscada viaxe, que ela mesma considera “unha misión suicida“. “Esta especie depende diso. Aínda que moitas morren no camiño, mentres algunhas delas o logren, a especie perdurará”, subliña a investigadora.
Aquí podes consultar
o artigo sobre esta libélula na revista Plos One