Os Ancares: viaxe ao cume do Tres Bispos

Conta a lenda que no bico do Tres Bispos se reunían os titulares das dióceses de Astorga, León e Lugo. É unha anécdota improbable, pero serve para ilustrar o carácter de fronteira deste emblemático cume dos Ancares. De feito, o nome existe noutros lugares, como no Pireneo de Huesca. Alí din que a cima do Tres Bispos acollía concilios dos de Barbastro, Lleida e A Seu d´Urgell.

Historias aparte, a realidade é que estamos ante un cume  mítico. Aínda que nin sequera é dos máis altos da zona, desde a súa cima temos unha espectacular paisaxe sobre os Ancares e mesmo podemos avistar de lonxe Ponferrada ou os Picos de Europa.

Publicidade

Tamén é unha ruta clásica e accesible para o montañismo. A senda ata a cima cobre 7 quilómetros, leva unhas tres horas e salva un desnivel duns 500 metros. Comeza na aldea de Degrada, onde se sitúa o hostal Campa da Braña, onde Pedro ofrece habitacións, liteiras e pratos caseiros e contundentes elaborados por Juana. Tamén ten unha gran cheminea que devolve o espírito nas noites de inverno e unha barra arredor da que discuten as súas anécdotas os montañeiros.

O primeiro quilómetro vai por estrada ata o albergue de Ancares, onde comeza a senda, perfectamente sinalizada. Tras un quilómetro por este camiño deixamos á dereita a baixada que nos conduciría a Cabanavella, tamén sinalizada como Cabanas Antigas. A partir de aquí, a ruta é empedrada, mentres temos sempre á vista a crista afiada do Pena Rubia.

Ao chegar á Campa de Ortigoso, atopamos a vexetación máis espectacular desta zona de Ancares: o acivro. Máis tarde, aparecerán os bosques mixtos de frondosas autóctonas, onde hai bidueiros, carballos e freixos.

Unha vez cumpridos os primeiros 4 quilómetros, chegamos á campa de Tres Bispos. Desde aquí xa vemos algúns dos picos máis representativos de Ancares, como o Mustallar ou o Penalonga. E, se imos na primavera, teremos ocasión de ver a explosión de amarelles que florecen nesta época. Tamén podemos atopar cabalos e vacas que viven en réxime de semiliberdade nestes montes.

A ruta faise máis dura a partir de aquí, cun longo tramo en ascenso que nos leva ata a última campa antes de atacar o desnivel final cara á cima. Poida que os menos adestrados sufran un pouco nesta última ascensión, pero estamos ante un cume de baixa dificultade e, ao teu ritmo, é apto para todos os públicos.

As vistas desde a cima de Tres Bispos son espectaculares. Entre as rochas, poderemos buscar algún ‘belén de cume’, con figuriñas de Nadal que os clubs de montaña adoitan deixar arriba nesa época. E, desde aquí, poderiamos continuar coa ruta baixando ata a Campa das Ovellas e a Cabana das Charcas. Ou atrevernos cunha ruta para os máis avezados, seguindo o cordal por Os Penedoes, Pico Charcos, Corno Maldito, Pico Lanza e Castillín, para coroar o mítico Mustallar (1.935 m). Tamén podemos seguir a crista para alcanzar en dirección oposta o Pena Rubia (1.822 m).

Os sete quilómetros de regreso teñen unha alternativa desde a Campa de Tres Bispos, baixando por unha fraga de acivro ata o curso do río, facendo a ruta case circular. Se, pola contra, optamos polo máis doado, que é o camiño, poderemos facer o regreso en pouco máis dunha hora. Á volta á base, poderiamos ter a sorte de que Marcial preparase o seu soado caldo galego no Refuxio de Ancares. E rematar en Campa da Braña, onde no inverno a súa cheminea vai devolvernos á vida.