Completouse unha etapa crítica da aliñación dos espellos do telescopio espacial James Webb, o que mantén ao observatorio de última xeración en camiño a comezar as observacións científicas dentro duns meses. O 11 de marzo, o telescopio completou a súa rolda final de axuste para corrixir os erros de aliñación. Non se detectou ningún problema, e o equipo do Webb está seguro de que todos os parámetros ópticos funcionan o mellor posible.
“Hai máis de 20 anos, o equipo do Webb propúxose construír o telescopio máis potente que ninguén puxese nunca no espazo e ideou un deseño óptico audaz para cumprir os esixentes obxectivos científicos”, dixo o astrofísico Thomas Zurbuchen, administrador asociado da Dirección de Misións Científicas da NASA. E engade:”Hoxe podemos dicir que ese deseño se vai cumprir”.
A estrela TYC 4212-1079-1
Para demostrar as súas capacidades, Webb centrouse nunha soa estrela, denominada 2 MASS J17554042+6551277, máis coñecida como TYC 4212-1079-1. Este obxecto, situado a uns 2.000 anos luz de distancia, é algo máis de 16 veces máis brillante que o Sol, o que supón un bo e claro obxectivo para Webb. Utilizouse un filtro vermello para optimizar o contraste visual; e, aínda que o telescopio só miraba a estrela, os seus instrumentos son tan sensibles que tamén se poden ver as estrelas e galaxias de fondo.
“Aliñamos e enfocamos completamente o telescopio nunha estrela, e o rendemento está a superar as especificacións. Estamos entusiasmados co que isto significa para a ciencia”, dixo Ritva Keski-Kuha, subdirectora de elementos do telescopio óptico para o Webb na NASA Goddard.
Primeiro telescopio espacial cun espello segmentado
Aínda que xa se construíron telescopios segmentados na Terra, o Webb é o primeiro telescopio espacial cun espello segmentado, formado por 18 segmentos hexagonais discretos. A aliñación destes espellos é crucial; teñen que estar dentro dos nanómetros para formar unha única superficie de espello. Tendo en conta que o telescopio non está ao alcance das misións de servizo, é importante que todo funcione perfectamente.
Webb está estacionado nunha rexión gravitatoriamente estable do espazo xerada pola interacción entre a Terra e o Sol chamada punto de Lagrange 2, ou L2. Estas zonas estables son ideais para que as naves espaciais pasen o intre, xa que minimizan o consumo de combustible. A nave espacial Gaia da ESA, un proxecto para cartografar a Vía Láctea, tamén se atopa en L2 desde 2014 e, non moito despois da chegada do novo telescopio, Gaia conseguiu captar a Webb co seu instrumento buscador. A continuación, podes velo rodeado en verde e, nos dous recadros, ampliado.
Nese momento, o 18 de febreiro, as dúas naves espaciais estaban separadas por unha distancia de ao redor dun millón de quilómetros (620.000 millas, máis ou menos). Na imaxe de Gaia, Webb parece unha estrela máis nun mar delas, derramado a través da escura extensión do espazo. As dúas naves espaciais teñen misións moi diferentes, pero quizais sexa reconfortante saber que non están soas aí fóra, lonxe da casa.
Preparativos finais
No próximas seis semanas completarase o proceso de aliñación de Webb. A continuación, o telescopio comezará os seus preparativos finais para as operacións científicas. Espérase que as primeiras observacións científicas do telescopio cheguen nalgún momento do verán do hemisferio norte.
O Webb, que se asoma ao cosmos con ollos infravermellos, revelará moitas cousas que actualmente non podemos ver. Espérase que nos mostre zonas distantes do universo, dando máis información sobre como se formaron as estrelas e as galaxias; que nos mostre con moito máis detalle como nacen as estrelas e os planetas; e que se asome ás atmosferas de mundos afastados, en busca de signos de vida.