A nebulosa Bolboreta

Butterfly_HubbleVargas_5075
Créditos da imaxe: NASA, ESA, Hubble, HLA; Reprocesado e copyright: Jesús M.Vargas e Maritxu Poyal

Explicación: os cúmulos e nebulosas brillantes do ceo nocturno da Terra a miúdo son nomeados coma flores ou insectos. Aínda que a súa envergadura cobre uns 3 anos luz, NGC 6302 non é unha excepción. A estrela central morta desta nebulosa planetaria particular, cunha temperatura superficial estimada duns 250.000 graos C, converteuse en extraordinariamente quente, brillando intensamente na luz ultravioleta pero agochada da visión directa por un toro de po denso. Este primeiro plano definido da nebulosa da estrela morta foi gravada polo Telescopio Espacial Hubble e preséntase aquí en cores reprocesadas. O toro de po que arrodea a estrela central, atravesando unha cavidade brillante de gas ionizado, está preto do centro desta imaxe, case de canto á nosa liña de visión. O hidróxeno molecular foi detectado no casulo cósmico poeirento da estrela quente. NGC 6302 está a uns 4.000 anos luz de distancia na constelación, de correcta aracnoloxía, Escorpión (Scorpius).

DEIXAR UNHA RESPOSTA

Please enter your comment!
Please enter your name here

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

Relacionadas

A NASA anuncia que haberá mais tormentas xeomagnéticas coa chegada do máximo solar

O cambio de ciclo do Sol, producido cada 11 anos, afecta á frecuencia e intensidade dos distintos fenómenos que acontecen na estrela: de que xeito inflúe isto na Terra?

A NASA xa ten resposta para as sorprendentes “arañas” que cobren a superficie de Marte

Investigadores estadounidense recrean nun laboratorio o proceso que dá lugar ás estrañas formas captadas polos satélites no planeta vermello

A visualización da NASA que alerta do quecemento global: “O peor está por chegar”

A axencia espacial estadounidense advirte que a última década foi a máis cálida dende que hai rexistros

A rara bolboreta de orixe glacial da que só hai 900 exemplares en Galicia

A montesa grande, tamén presente nos montes de León e na cordilleira cantábrica, ten poboacións xeneticamente diferenciadas no Courel e na serra da Queixa