O cabaliño de mar chama a atención. O seu aspecto de cabalo en corpo de peixe é a orixe do seu nome. Polas especies máis vistosas pódense chegar a pagar milleiros de euros e nalgúns puntos do planeta están en perigo polos seus usos presuntamente medicinais nalgúns países. Ao sur de Portugal, localizábase a maior poboación mundial de cabaliños de mar. En moi pouco espazo vivían 600.000 exemplares de dúas especies, pero agora apenas quedan 155.000. Están en perigo de extinción.
O seu nome, Hippocampus, procede da combinación dos dous termos en grego clásico ίππος (hippos, que significa “cabalo”), polo peculiar parecido que presenta a súa cabeza coa dos cabalos, e kampos (“monstro de mar”).
Os cabaliños de mar son peixes. Con todo, son diferentes aos demais peixes, pois teñen un pescozo flexible, un fuciño e unha cola áxil. Poden mover cada ollo de xeito independente. A cola do cabaliños de mar está organizada en prismas cadrados, rodeados de placas óseas. Utilizan as súas colas como áncoras. A súa forma resiste mellor o dano e presenta un mellor agarre que se fose circular. Adoitan vivir entre 4 a 6 anos. Habitan entre os corais, macroalgas, fanerógamas mariñas e manglares.
Son malos nadadores. Os cabaliños de mar impúlsanse a través da auga utilizando unha aleta dorsal que se move entre 30 a 70 veces por segundo. Pero esa pequena aleta pode provocar que os morran de esgotamento cando tentan navegar por mares tormentosos. O cabaliño de mar nada a unha velocidade de 300 centímetros por minuto, tres veces máis lento que un caracol.
Non teñen dentes nin estómagos. Succionan enteiras ás súas presas ata 3 cm de distancia. Debido a que carecen de estómagos, os cabaliños teñen que comer case todo o tempo polo rápido proceso de dixestión. E coa mesma rapidez que come, defeca. Aliméntanse de pequenos crustáceos, invertebrados e larvas de peces. E o seu principal alimento en acuario é Artemia, un pequeno crustáceo. Un cabaliño de mar pode inxerir 3.000 artemias ao día.
Algúns cabaliños de mar son capaces de cambiar de cor para mesturarse coa contorna. A mellor defensa para eles contra os seus depredadores é a camuflaxe. Os machos adoitan loitar entre eles coas súas colas durante a tempada de apareamento. As femias tamén pelexan entre elas ou con outros machos, loitando por territorio ou comida.
En parella, os cabaliños de mar nadan xuntos agarrándose das súas colas. Antes de aparearse, realizan un danza que culmina na fertilización dos oocitos da femia e os cales o macho acubilla na zona ventral. Aí quedarán ata que os pequenos están listos para saír. Entón chegan as contraccións musculares e a expulsión dos seus pequenos. Un cabaliño macho ten que pasar 45 días de embarazo e pode chegar a ter 1.500 ou ata 1.800 crías. Moi poucas larvas chegan ao estado adulto (1%).
Existen arredor de 50 especies diferentes de cabaliños de mar. A especie máis pequena é “Hippocampus japapigu” Esta especie mide uns 15 milímetros de longo. A especie máis grande é “Hippocampus ingens”. Os machos poden medir 30 centímetros de longo.
A Convención sobre o Comercio Internacional de Especies Ameazadas (CITES, nas súas siglas en inglés) sitúa a todas as especies de cabaliños de mar no seu Apéndice II, recoñecendo que están a piques da extinción, a non ser que se controle o seu comercio.
Fontes:
