Únete á nosa canle de Whatsapp
O proído é unha sensación molesta nunha parte do corpo que provoca a necesidade de rañarse. Algunhas persoas padecen graves rañeiras, que aumentan coa idade, e non toleran as rozaduras con certa clase de tecidos. Nalgúns casos, isto pode derivar en proídos intratables, que persisten mesmo ante tratamentos con hidrocortisona.
Investigadores da facultade de Medicina da Washington University de Saint Louis, nos Estados Unidos, descubriron en ratos por que un leve rozamento pode provocar estas rañeiras. No estudo, publicado en Science, tamén se identifican posibles obxectivos terapéuticos.
En moitos casos, o proído aumenta a medida que a pel envellece
“O proício causado polo tacto é máis común conforme envellécese e é especialmente problemático para a xente coa pel seca ou para aqueles que xa sufriron rañeira crónica”, explica Hongzhen Hu, un dos autores do estudo. “Pode ser moi molesto e non hai fármacos para tratar este tipo específico de problemas, polo que queriamos identificar as súas causas para atopar mellores formas de tratalo”, engade Hu.
Mediante estudos en ratos, os científicos descubriron que o número de certo tipo de receptores do tacto na pel –chamados células Merkel– redúcese conforme o animal envellece. Tamén atoparon menos destes receptores en animais coa pel seca.
Os ratos con menos células Merkel eran máis proclives a sentir proído cando os científicos os rozaban cun fío de nailon utilizado para analizar as respostas. Ademais, os vellos rascábanse máis que os mozos. A idea de que a rañeira sexa máis intensa cantas menos neuronas sensoriais posúa o rato parece contraria á intuición. A explicación pode radicar en que o proído induce ao animal para rascarse e aplicar presión, provocando suficiente actividade sobre as células Merkel restantes e aliviando a sensación de incomodidade.
A menor presenza de células Merkel está relacionada con maiores problemas de rañeira
“Conforme se reduce o número de células Merkel, os problemas relacionados co tacto aumentan”, explica Hu. “Non está moi claro o que fan exactamente as células Merkel, pero os nosos achados suxiren que axudan a controlar a resposta ao proído. Cando se carece desas células, a súa capacidade para reprimir a rañeira tamén se perde”, conclúe.
Noutra proba, os investigadores utilizaron ratos alterados mediante enxeñería xenética, cuxas células Merkel podían ser activadas mediante un compoñente químico. Cando os animais expoñíanse a este compoñente, eran menos propensos a rascarse tras ser rozados polo fío de nailon. “Temos a esperanza de que se controlamos a actividade das células Merkel, poderiamos aliviar este tipo de problema”, explica Jing Feng, primeiro autor da investigación.
Os científicos tamén identificaron outro posible obxectivo terapéutico. Trátase da proteína Piezo2, unha proteína nas células Merkel que parecía controlar a rañeira nos experimentos con ratos. Hu e Feng analizan agora mostras de pel de pacientes que sofren de proícios relacionados co tacto. Se as biopsias destas mostras identifican poucas células Merkel, podería confirmarse que a súa activación alivia o problema, do mesmo xeito que nos estudos con ratos.
