Un estudo internacional analizou os hábitos de traballo dos biólogos e sinala que botan demasiadas horas e que continúan a súa xornada ata altas horas da noite e fins de semana. Os resultados da investigación foron publicados nun editorial da revista Biological Conservation.
A investigación foi desenvolvida polas universidades de Nottingham, Malasia, Boston e  Zúrich, que levaron a cabo un estudo que confirma a crenza común de que os científicos non descansan, que traballan ata altas horas da noite, non desconectan en vacacións nin en fins de semana, e deixan pouco tempo para a familia e asuntos persoais.

Gran número de científicos revisaba artigos a altas horas da madrugada

Os autores da investigación, foron publicados na revista Biological Conservation. E tamén quixeron coñecer as diferenzas nos hábitos de traballo de científicos de distintos países. Para iso, analizaron os datos de 10.000 presentacións manuscritas e case 15.000 revisións.
Segundo Ahimsa Campos-Arceiz, profesor asociado da escola de Xeografía da Universidade de Nottingham, o motivo do estudo tivo unha raíz persoal. “Fun á voda dun amigo en Bali e paseime a maior parte do tempo revisando orixinais fronte á praia en vez de nadando ou lendo unha novela. Decateime de que atopar tempo para facer estas revisións no traballo é case imposible, e que a meirande parte das veces fago esta tarefa no meu tempo libre, durante as vacacións e fins de semana”.

A presentación de artigos para a súa publicación en revistas especializadas e a consecuente revisión por pares son compoñentes esenciais do proceso científico. Este proceso faise on line, a   que rexistran a hora exacta na que os autores e os revisores están fronte ao ordenador enviando os seus arquivos. Campos-Arceiz e os seus colaboradores usaron esta información para internarse nos hábitos de traballo dos científicos que publican en Biological Conservation.
“Revisar o estudo doutro é un labor relativamente altruísta, xa que se fai normalmente de forma anónima e ten por obxectivo mellorar o traballo doutro científico para asegurarse de que se publican bos materiais. Se estas revisións se realizan no teu tempo libre, ese altruísmo aínda é maior, pero tamén nos preocupa que o estrés que todo iso poida levar consigo se traduza ao final nun traballo científico de menor calidade”, subliña o investigador.
Os resultados amosan que os científicos que utilizan o portal web da revista Biological Conservation fan unha cantidade substancial do seu traballo a altas horas da noite (un 16% dos manuscritos e o 12% das revisións), e que estas tarefas fóra de horario se incrementaron en torno a un 5% ou 6% en todo o mundo.

Nos Estados Unidos e Reino Unido é onde máis concilian ocio e traballo

Hai pautas xeográficas marcadas neste comportamento. Os científicos xaponeses, chineses e indios son os que traballan máis duramente e envían case o 40% dos seus manuscritos fóra do horario laboral, mentres que os investigadores de Bélxica, Noruega, Finlandia e Sudáfrica o fan nunha proporción do 16% ao 17%. Estadounidenses e británicos son os que menos se saen do seu horario e traballan de forma moderada durante fins de semana e noites, engade o artigo.
Os autores consideran que o continuo incremento na carga de traballo en institucións académicas, con cada vez maiores obrigas en ensino e tarefas administrativas, ten un efecto negativo na calidade do traballo científico. Tamén ten consecuencias no equilibrio vital dos investigadores, con efectos como o abandono da familia, os amigos, a falta de exercicio físico e de tempo de descanso.
Campos-Arceiz fai un chamamento ás institucións para que recorden que “a ciencia de calidade require tempo para ler e pensar e os científicos estresados tenden polo xeral a ser menos produtivos”. Ademais, recomenda que as revisións por pares sexan consideradas parte importante do traballo académico e valoradas cun índice para medir o rendemento.
“Ao final, este estudo serviu para reflexionar sobre o noso propio comportamento e prioridades. A próxima vez que vaia a Bali, vou pasar máis tempo nadando e falando coa miña esposa e menos revisando manuscritos”, conclúe o investigador.

Podes ler máis desta investigación
neste artigo de Science