Martes 19 Marzo 2024

Así ‘humanizaron’ os cans as súas expresións

Unha reportaxe de Adeline Marcos / Axencia Sinc

Hai miles de anos, a anatomía facial dos cans, descendentes dos lobos, era moi distinta á que coñecemos hoxe. Os primeiros cans en ser domesticados eran menos expresivos que os actuais, por unha sinxela razón: non desenvolveran a musculatura das súas cellas. Agora, cunha simple mirada sabemos o que queren as nosas mascotas.

Publicidade

Ao conviviren durante 30.000 anos cos humanos, os cánidos domésticos adoptaron habilidades cognitivas que ningunha outra especie logrou, nin sequera os chimpancés ou os lobos. Os cans desenvolveron formas humanas de comunicación, como resultado de presións de selección evolutiva durante a domesticación.

No Dog Cognition Center da Universidade de Portsmouth (Estados Unidos), dirixido pola psicóloga comparativa Juliane Kaminski, os científicos investigan a cognición canina e estudan os comportamentos dos cans cando interactúan cos humanos. Un destes trazos é o movemento das cellas, que só é compartido polos cabalos entre todos os animais non humanos.

Comparativa da musculatura facial entre o Canis lupus (esquerda) e o Canis familiaris (dereita), coas diferencias subliñadas en vermello. Créditos da imaxe: Tim D. Smith (Cambridge University Press, Cambridge, UK).
Comparativa da musculatura facial entre o Canis lupus (esquerda) e o Canis familiaris (dereita), coas diferencias subliñadas en vermello. Créditos da imaxe: Tim D. Smith (Cambridge University Press, Cambridge, UK).

Ante a falta de datos fósiles, un estudo publicado na revista PNAS comparou a anatomía de catro lobos salvaxes coa de seis cans e o comportamento de nove lobos co de 27 cans de refuxios para comprobar que o movemento das cellas evolucionara coa domesticación e que podía estar vinculado directamente á interacción social entre cans e humanos.

Os resultados mostran que, contrariamente aos lobos, que presentan fibras musculares escasas e irregulares, os cánidos domésticos poden levantar as súas cellas internas, dotándolles de gran expresividade a ollos humanos. A única raza de can que non presenta movemento do músculo é o husky siberiano, considerado unha das razas de cans máis antigas.

“O movemento que permite que a cella interna levántese nos cans é impulsado por un músculo que non existe de maneira sistemática no seu parente vivo máis próximo, o lobo”, sinala Anne Burrows, investigadora da Universidade de Duquesne en Pittsburgh (Estados Unidos) e coautora do traballo. As probas demostran que os cans desenvolveron un músculo para levantar a cella interna despois de ser domesticados a partir dos lobos.

Os cans presentan unha anatomía especial nas cellas que lles permite mellorar a expresividade

Os cans e a atención dos humanos

A resposta que desencadea este movemento nas persoas é inmediata. Ao levantar a parte interior da cella, os ollos do can parecen máis grandes, mesmo con aparencia infantil, e adoptan unha mirada similar á que poñemos os humanos cando estamos tristes.

“Os achados suxiren que as cellas expresivas poden ser o resultado das preferencias inconscientes dos humanos que influíron, durante a domesticación, na selección evolutiva”, recalca Kaminski.

Cando os cans fan o movemento provocan nos humanos un forte desexo de coidalos. “Isto daría aos cans que moven máis as cellas unha vantaxe de selección sobre os demais e reforzarán o trazo de ‘olliños’ para as xeracións futuras”, subliña Kaminski.

O traballo revela, ademais, que baixo a mirada dos humanos, os cans levantaron máis as súas cellas que cando non lles estaban mirando, o que indica que o movemento é voluntario en certa medida. Ao estudar o comportamento de cans e lobos, os científicos comprobaron que “cando se expoñían a unha persoa durante dous minutos, os domésticos levantaron as súas cellas con máis frecuencia e con maior intensidade que os lobos”, indica a experta.

Segundo os científicos, estes cambios puideron suceder moi rapidamente, en tan só unhas ducias de miles de anos, aínda que a evolución desta musculatura tende a ser máis lenta. “É realmente sorprendente que estas simples diferenzas na expresión facial teñan axudado a definir a relación entre os cánidos primitivos e os humanos”, conclúe Adam Hartstone-Rose, da Universidade do Estado de Carolina do Norte e coautor do estudo.

Referencia: Evolution of facial muscle anatomy in dogs (Publicado en PNAS).

DEIXAR UNHA RESPOSTA

Please enter your comment!
Please enter your name here

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

Relacionadas

00:02:22

Así se comportan os animais cando ninguén os ve

A organización Rebinxe agochou cámaras nos montes galegos para retratar todo tipo de fauna e recompilar información para uso científico

O meu can sofre ansiedade? Así podemos detectala e tratala

Ladrido excesivos, caída de pelo, tremores, agresividade... A ansiedade patolóxica pode manifestarse con múltiples síntomas

A calor e a contaminación poden aumentar as mordeduras de can

Un equipo de EEUU identificou un incremento da agresividade canina nos días con maiores índices de radiación ultravioleta, ozono e temperaturas

Estudan diminuír o uso de antibióticos en animais a partir dun extracto de uva branca

O consorcio internacional coordinado pola profesora da USC Marta Lores desenvolveu en Porto a súa terceira asemblea xeral