Tanto nos nenos como en mozos a primeira causa de perda de dentes son as caries, mentres que no adulto, o é a enfermidade periodontal (periodontite). A carie dental é unha enfermidade infecciosa provocada por unhas bacterias que existen na cavidade oral. “Estas bacterias, no seu metabolismo, fabrican uns ácidos que son capaces de destruír o esmalte dental”, explican os especialistas da Clínica Médico Dental Pardiñas. Unha vez que penetra no esmalte o seu avance é imparable, posto que a dentina, estrutura que está debaixo do esmalte, é moito máis branda e a súa destrución máis rápida.
Se non se atalla a tempo, pode invadir a polpa (nervio) provocando a típica dor de moas. Se isto ocorre, xa sería necesario realizar unha endodoncia da peza (matar o nervio) ou a súa extracción se a destrución do dente é moi importante. A carie non doe ata que se achega “perigosamente” á polpa. O esmalte dental é a estrutura máis dura do corpo, máis que o óso. Con todo, a calidade do esmalte non é igual en todas as persoas. A xenética de cada individuo vai determinar a resistencia ao ataque das carie, sendo por tanto un factor fundamental.
A dureza do esmalte dental
Outros factores moi importantes que interveñen no desenvolvemento das carie son a existencia ou non de placa dental, o tipo de alimentación e a cantidade de flúor que se inxire. A placa dental ou bacteriana é esa materia branco-amarelada que se deposita sobre os dentes cando non se cepillan adecuadamente. Está formada por bacterias, restos celulares da boca e residuos de alimentos. Se permanece moito tempo sobre os dentes. o esmalte acabarase perforando, e máis canto máis “débil” sexa. Os alimentos que son doces e pegañentos como o chocolate, galletas, bolería, lambetadas, etc., son os ideais para engordar esas bacterias, posto que os hidratos de carbono son a base fundamental na súa alimentación. Entre os alimentos carioxénicos tamén se inclúen certas froitas e as bebidas gasosas e azucradas como os refrescos.
A prevención da carie
- Control da placa bacteriana cun bo cepillado, utilizando a técnica correcta, o tempo adecuado e co cepillo en boas condicións. Trátase de “varrer” a placa dunha maneira efectiva. Do mesmo xeito, as persoas predispostas deben de utilizar medios auxiliares para os espazos interdentais como fío dental, cepillos interproximais, irrigador dental etc.
- Utilización de flúor para tratar de aumentar a “dureza” do esmalte. O flúor é moi eficaz sobre todo cando se están formando os dentes. Normalmente, a cantidade de flúor que contén a auga corrente adoita ser suficiente.
- Dieta. Referímonos ao control de certo tipo de alimentos cuxo abuso fai que aumenten as carie. Os alimentos doces e pegañentos son a “gasolina ideal para os xermes responsables da carie”, en palabras do doutor Pardiñas López. O abuso destes sen o cepillado posterior aumenta a incidencia de carie.
Moitas grazas por contar connosco. Un saúdo!