Nas últimas dúas décadas, houbo un rápido aumento do cancro de garganta, ata o punto de que algúns o chamaron unha epidemia. Isto debeuse a un gran aumento dun tipo específico de cancro de garganta chamado cancro de orofarinxe (a área das amígdalas e a parte posterior da garganta). A principal causa deste cancro é o virus do papiloma humano (VPH), que tamén é a principal causa de cancro de colo uterino. O cancro de orofarinxe volveuse máis común que o cancro de colo uterino nos EE. UU. e o Reino Unido.
O VPH transmítese sexualmente. Para o cancro de orofarinxe, o principal factor de risco é o número de parellas sexuais, especialmente o sexo oral. Aqueles con seis ou máis parellas sexuais teñen 8,5 veces máis probabilidades de desenvolver cancro de orofarinxe que aqueles que non practican sexo oral.
Os estudos de tendencias de comportamento mostran que o sexo oral é moi frecuente nalgúns países. Nun estudo no que case 1000 persoas se someteron a unha amigdalectomía por razóns non relacionadas co cancro no Reino Unido, o 80% dos adultos informaron practicar sexo oral nalgún momento das súas vidas. Con todo, afortunadamente, só un pequeno número desas persoas desenvolven cancro de orofarinxe. Non está claro por que.
A teoría predominante é que a maioría de nós contraemos infeccións por VPH e somos capaces de eliminalas por completo. Con todo, un pequeno número de persoas non poden desfacerse da infección, probablemente debido a un defecto nun aspecto particular do seu sistema inmunolóxico. Neses pacientes, o virus é capaz de replicarse continuamente e, co tempo, intégrase en posicións aleatorias no ADN do hóspede, algunhas das cales poden facer que as células hóspede se volvan cancerosas.
Inmunidade de rabaño
A vacinación contra o VPH das nenas implementouse en moitos países para previr o cancro de colo uterino. Agora hai cada vez máis, aínda que existe evidencia indirecta de que tamén pode ser eficaz para previr a infección por VPH na boca.
Tamén hai algunha evidencia que suxire que os nenos tamén están protexidos pola “inmunidade de rabaño” nos países onde hai unha alta cobertura de vacinas nas nenas (máis do 85%). En conxunto, é de esperar que isto conduza nunhas poucas décadas á redución do cancro de orofarinxe.
Iso está ben desde o punto de vista da saúde pública, pero só se a cobertura entre as nenas é alta, máis do 85%, e só se unha permanece dentro do “rebaño” cuberto. Con todo, non garante a protección a nivel individual, e especialmente nesta era das viaxes internacionais, se, por exemplo, alguén ten relacións sexuais con alguén dun país con baixa cobertura.
Certamente non ofrece protección en países onde a cobertura de vacinas das nenas é baixa, por exemplo, nos EE. UU., onde só o 54,3% dos adolescentes de 13 a 15 anos recibiron dous ou tres doses de vacinación contra o VPH en 2020.
Os nenos tamén deberían vacinarse contra o VPH
Isto levou a varios países, incluídos Reino Unido, Australia e os EE. UU., a ampliar as súas recomendacións nacionais para a vacinación contra o VPH para incluír aos nenos pequenos, o que se chama política de vacinación neutral en canto ao xénero. Pero ter unha política de vacinación universal non garante a cobertura. Hai unha proporción significativa dalgunhas poboacións que se opoñen á vacinación contra o VPH debido a preocupacións sobre a seguridade, a necesidade ou, menos comunmente, a preocupacións sobre fomentar a promiscuidade.
Hai algunha evidencia dos estudos de poboación de que, posiblemente nun esforzo por absterse de ter relacións sexuais penetrantes, os adultos novos poden practicar sexo oral no seu lugar, polo menos inicialmente.
A pandemia de coronavirus tamén trouxo os seus propios desafíos. En primeiro lugar, chegar aos mozos nas escolas non foi posible durante un período de tempo. En segundo lugar, houbo unha tendencia crecente nas vacilacións xerais sobre as vacinas, ou actitudes “anti-vax”, en moitos países, que tamén poden contribuír a unha redución na absorción das vacinas.
Como sempre, cando se trata de poboacións e comportamento, nada é simple ou directo.
Non entendo iso de 6 parellas sexuais para sempre. Ou non son tan “para sempre”, ou hai que levar unha vida moi estresante de dios para atender a 6 parellas á vez.
É un tradutor de inglés automático non supervisado. Canta a leguas neste artigo, coma noutros o de español.
O artigo orixinario publicado en theconversation.com en español fala de parellas ao longo da vida. Debería correxilo aquí.
Creo que se se ten tantas parellas ao tempo mórrese de esgotamento (físico e psíquico) antes que de cancro.
Traduciríano mellor. Pra isto é mellor ler o orixinal inglés, se total só traducen e ademais a un galego demencial e incomprensible… Parece que publican pola subvención, en fin.