Únete á nosa canle de Whatsapp
A capacidade dos tumores para resistir a resposta protectora do organismo e para persistir en contornas hostís é unha das claves do seu éxito. Así, as células tumorais son quen, por exemplo, de adaptarse a condicións nas que escasea o osíxeno (hipoxia) para continuar medrando e propagándose. Neste punto incide unha investigación de varios grupos españois na que se descobre como o uso de certos quimioterapéuticos aprobados na práctica clínica poderían ser eficaces para tratar a resposta dos tumores en condicións de hipoxia, un dos procesos máis relevantes na malignización tumoral e que aínda carece de inhibidores clínicos específicos aprobados. Os resultados do estudo, publicado na revista Redox Biology, mostran que os fármacos inhibidores aprobados para certos tipos tumorales poderían ser útiles contra outro tipo de tumores.
A hipoxia é un evento común durante o desenvolvemento do tumor que se produce como consecuencia do crecemento tumoral acelerado. Cando a masa supera un volume duns poucos milímetros cúbicos, aparecen rexións de baixa concentración de osíxeno nas partes internas do tumor. Nesta situación, as células deben modificar o seu metabolismo para facer fronte a este novo contexto ambiental. A adaptación á falta de osíxeno implica a expresión de centos de xenes relacionados co mantemento da supervivencia celular a través da adaptación do metabolismo.
Todos estes cambios facilitan a supervivencia celular, o crecemento tumoral, a migración e a metástase. A resposta hipóxica asóciase cunha supervivencia xeral deficiente nos pacientes, menor supervivencia libre de enfermidade e un control terapéutico do tumor. Por tanto, é fundamental atopar estratexias terapéuticas que contrarresten a hipoxia tumoral.
Un equipo del CSIC halla una vía para frenar los tumores impidiendo su adaptación a la falta de oxígeno, un proceso clave para la proliferación de las células tumorales. ➡️ https://t.co/IrreU4Q6Xn pic.twitter.com/yHFyI0LpQD
— CSIC (@CSIC) July 8, 2021
Neste sentido, o estudo demostra a utilidade de utilizar quimioterapéuticos aprobados para inhibir a proteína Parp-1 para bloquear a resposta á hipoxia tumoral mediada por Hif-1α, elemento central na malignización tumoral.
“Con iso propoñemos que o uso de inhibidores xa aprobados en clínica para certos tipos tumorales podería expandirse a outros novos, ampliando os beneficios que devanditos inhibidores poderían presentar na clínica”, afirma o investigador do CSIC Javier Oliver, do IPBLN.
O grupo de investigación continuará explorando o efecto destes inhibidores sobre a resposta á hipoxia. As liñas de investigación inclúen desde ampliar o estudo con outros inhibidores, ata realizar estudos in vivo para observar en ratos o impacto que estes inhibidores de Parp-1 teñen sobre a progresión tumoral ligada á hipoxia.
Neste traballo colaborou a Universidade de Granada, o Hospital Virgen del Rocío (Sevilla), CiCBiogune (Bizkaia), o Centro Nacional para a Investigación Científica de Francia (CNRS), a Universidade de Oxford (Reino Unido) e a Facultade de Medicina da Universidade de Harvard (Estados Unidos). Foi financiado polo Ministerio de Ciencia e Innovación, a Junta de Andalucía, o CIBERONC (Instituto de Saúde Carlos III), a Fundación Domingo Martínez e a Organización Europea de Bioloxía Molecular (EMBO).
Referencia: Selective modulation by PARP-1 of HIF-1α-recruitment to chromatin during hypoxia is required for tumor adaptation to hypoxic conditions (Publicado en Redox Biology).
