Únete á nosa canle de Whatsapp
O matemático, economista e político Vicente María Julián Vázquez Quiroga Queipo de Llano naceu en Samos, Lugo, en 1804, no seo dunha acomodada familia, que lle permitiu cursar estudos en Monforte de Lemos para ingresar en 1820 na Universidade de Valladolid, onde combinou as carreiras de Dereito, Matemáticas e Ciencias Experimentais, tras o que obtivo os graos de bacharel en Leis e Filosofía e posteriormente o doutoramento en Leis.
Antes da aparición das calculadoras científicas, un galego foi a referencia indiscutible para o cálculo de logaritmos. Porque o lucense Vicente Vázquez Queipo publicou en 1855 as súas ‘Táboas de Logaritmos Vulgares desde o 1 ata o 2000’, unha obra que foi premiada en París e que coñeceu sesenta edicións, convertida no referente durante máis dun século en todos os centros educativos de España.
Tras obter a cátedra de Física Experimental e Química en 1826, Vázquez Queipo trasladouse a París para estudar na Escola Central de Artes e Manufacturas en 1829, na que chegaría a ser auxiliar da cátedra de Física. Tres anos máis tarde regresaría para instalarse en Madrid, onde residía o seu primo, o VII conde de Toreno, e posteriormente, en 1833, sería destinado como Fiscal de Facenda a Cuba, onde permaneceu ata 1846.
Ao seu regreso a Madrid, lanzaría a súa carreira política, na que ocuparía cargos como a Dirección Xeral do Ministerio do Ultramar, ou o de Secretario da Gobernación. Tras a fuxida de España da raíña Isabel II, abandonou a política e retomaría a súa actividade científica, publicando de novo importantes estudos.
Queipo foi membro da Real Academia da Historia, Comisario Rexio do Observatorio Astronómico de Madrid e pertenceu á Real Academia de Ciencias Exactas, Físicas e Experimentais. Ademais, presidiu a comisión do Mapa Xeolóxico de España.
Foi en 1853 cando Queipo publicou as súas táboas de logaritmos vulgares, que estiveron vixentes no mundo técnico-científico durante máis dun século, de modo que a edición número 45 foi publicada aínda no ano 1974. Foron as regras de cálculo primeiro e as calculadoras científicas, máis tarde, as que retiraron estes libros do autor lucense, cuxas táboas foron premiadas na Exposición Universal de París de 1867 e na de Barcelona de 1888, ademais de ser declaras como libros de referencia nos centros educativos de toda España polo Consello de Instrución Pública.
Ademais, entre outros estudos científicos, destaca o seu ‘Ensaio sobre o sistema métrico e monetario (1859)’, un traballo que iniciou en 1835 cando foi bolseiro do Goberno para facer un proxecto de lei da reforma do sistema métrico e monetario en España. As súas investigacións teñen tamén un indubidable valor histórico, porque Queipo estudou, entre outras, unidades históricas exipcias, gregas ou babilonias. Publicado en francés como “Essai sur lles systémes metriques et monetaires deas anciens peuples depuis lles premiers temps historiques jusqu´ á fondu Kalifat d´Orient”, obtivo un premio de numismática na Exposición Mundial de París (1860).
Tamén foi unha obra moi recoñecida de Queipo a súa ‘Aritmética Superior Mercantil’, publicada en 1886, onde ofrece unha solución a ecuacións de grao maior que 4 de xeito moi aproximado en poucos pasos.
Vicente Vázquez Queipo faleceu en Madrid en 1893, aos 89 anos, deixando as súas táboas de logaritmos como un dos libros máis vendidos e de maior éxito da historia, un clásico que seguiu a publicarse e sendo utilizado con asiduidade ata case un século máis tarde da súa morte.
