Hai un século e medio, en 1870, visita a ría de Vigo o enxeñeiro francés Ernest Bazin, un dos máis grandes creadores do seu tempo, que conta xa con recoñecementos como a Lexión de Honra de Francia, a Gran Cruz de Isabel A Católica de España ou a condición de Cabaleiro da Orde de Cristo, de Portugal. O inventor chega para a máis ambiciosa operación de rescate dos supostos tesouros dos galeóns afundidos na batalla de Rande de 1702. E aquí estreará algúns dos seus grandes adiantos submarinos, como unha lámpada eléctrica que pode iluminar baixo o mar ou unha campá somerxible. A combinación de ambos os dous adiantos permitirá realizar as primeiras fotografías de arqueoloxía submarina. Pero a súa carreira científica xa provocaba daquela admiración en todo o mundo.
Bazin nacera en 1826 en Angers, no departamento do Loira. Desde pequeno despuntou como un rapaz talentoso, a quen aos 15 anos o seu pai embarcou nun mercante que partiu do porto de Nantes e co cal navegou por afastados mares, adquirindo coñecementos xeográficos, científicos e marítimos.
Ao seu regreso a Nantes, contraeu matrimonio e asentouse de novo en Francia, onde comezou a sobresaír cos seus inventos que, entre outros, cegaron ao seu paisano Xulio Verne, que se inspirou nos seus traballos para a súa novela ’20.000 leguas baixo dos mares’, entre outras.
A súa primeira patente chegou en 1851 cun dirixible, ao que segue un dispositivo que proba en aeróstatos para regular a forza dos ventos. Máis tarde, foi responsable da perforación de minas de carbón na conca do Mons, en Bélxica, onde introduciu novos adiantos técnicos. Tamén nestes primeiros anos, patentou un arado eléctrico, un cortador de verduras, unha cafeteira hidrostática, unha maquinilla de afeitar calórica, un motor eléctrico, unha perforadora e unha pistola eléctrica.
En 1858, suma aos seus moitos inventos unha cama pneumática que presenta na súa cidade natal, Angers, tras da que rexistrou unha prensa de ladrillos, unha lámpada de seguridade para minas, unha alarma para automóbiles e un ‘locómetro automático’, que podía determinar la velocidade dun barco. Estamos, por tanto, fronte a un clásico produto do seu tempo, o dun inventor fascinado pola idea de progreso, que era fundamental na segunda parte do século XIX e a súa segunda revolución industrial.
Produto dos seus éxitos, foi convidado a residir en Inglaterra, onde Bazin continuou cos seus traballos, entre os que destacou un enxeñoso tear de fiado de cáñamo e aloe, que lle valería a concesión da Lexión de Honra en 1866. A estas patentes, seguiron as dunha carretilla militar, un sistema para arrastrar restos dun naufraxio, unha boia de elevación e, sobre todo, unha lámpada subacuática e unha campá de mergullo que son as que presentará na ría de Vigo en 1870 na súa campaña para o rescate dos galeóns afundidos na batalla de Rande de 1702.
Nos dous anos que pasa en Vigo coa súa expedición submarina, que inspiraría a Verne para a súa novela, Bazin é noticia nos diarios franceses, porque se converteu xa nunha celebridade, que se relaciona co mariscal Mac Mahon, o emperador Napoleón III e a emperatriz, ademais dos reis de Bélxica así como o gran duque Constantino de Rusia, que concertan citas para coñecelo.
A súa campá e a súa lámpada eléctrica submarina, unidos aos respiradores Rouquayrol que se estrean na ría de Vigo en 1870 serán fundamentais naquela campaña e na historia mundial da exploración submarina. Pero Bazin será lembrado tamén por outro dos seus inventos, quizais o máis espectacular sobre el papel: o barco con rodas.
Obsesionado con aumentar a velocidade máxima dos buques reducindo a resistencia da auga, Bazin determinou que a mellor fórmula era retirar a maior parte do casco do contacto co mar, polo que inventou un novo tipo de catamarán montado sobre cilindros.
A patente do barco rodante presentouse o15 de xuño de 1892, cos seus 39 metros de eslora e cunha capacidade prevista para cen pasaxeiros. A embarcación estaba equipada con seis rodas de dez metros de diámetro. Mesmo en 1893 chegouse a crear unha sociedade anónima chamada Navire- express- rouleur- Bazin, que conseguiu construír un prototipo en os estaleiros Cail, en Saint Denis. O buque foi botado no río Sena o19 de agosto de 1896, impulsado por unha hélice e parecía rodar literalmente sobre a auga. Máis tarde, houbo unha segunda proba de mar en Le Havre, que lle deu moita notoriedade nos medios de comunicación de Francia e do Reino Unido.
Anos máis tarde, nos Estados Unidos tentaron construír un transatlántico coa mesma patente de rodas flotantes realizada por Ernest Bazin, aínda que o proxecto, xa nos anos vinte do século XX, rematou nun fracaso.
Ernest Bazin morreu en París en 1898, aclamado como un formidable inventor e unha das mentes máis audaces da segunda metade do século XIX. E, desde 1870, está ligado a Vigo, onde estreou algúns dos seus adiantos técnicos máis prodixiosos para tentar rescatar os supostos tesouros dos galeóns da prata da batalla de Rande de 1702.
