Canto cres que mide a planta máis grande do mundo?

Unha 'Posidonia australis' en Shark Bay, Australia, bate récords ao estenderse por 180 quilómetros e pode ter arredor de 4.500 anos

Gústache mergullarte? Facer snorkel, talvez? Se é así, seguro que algunha vez viches unhas plantas que semellan longas cintas verdes que se moven ao compás da auga. Para saber cantas plantas individuais medran nun mesmo pasteiro é preciso analizar o seu ADN. Iso fixo un equipo de investigadores en Shark Bay, Australia. E o descubrimento foi inesperado: todo o pasto de Posidonia australis era unha mesma planta estendida ao longo de 180 quilómetros. É dicir, é a planta máis grande coñecida da Terra.

Os científicos colleitaron mostras de gromos de 10 pastos mariños, en augas onde os niveis de sal van dende a salinidade normal do océano ata case o dobre de salgada. En todas as mostras estudaron 18.000 marcadores xenéticos para mostrar que 200 km² de prados de matogueiras conseguiron expandirse a partir dunha soa planta colonizadora.

Publicidade

Como evolucionou?

O que fai que esta planta mariña sexa única, ademais do seu enorme tamaño, é que ten o dobre de cromosomas que os seus parentes. Isto convértea no que os científicos chaman un “poliploide”. A maioría das veces, unha planta de pasto mariño herdará a metade do xenoma de cada un dos seus pais. Os poliploides, con todo, portan o xenoma completo de cada un dos seus pais.

Hai moitas especies de plantas poliploides. Na natureza adoitan residir en lugares con condicións ambientais extremas. Os poliploides a miúdo son estériles, pero poden continuar medrando indefinidamente se non se lles molesta. Esta planta mariña fixo precisamente iso.

Publicidade

Que idade ten esta planta?

As dunas de area de Shark Bay inundáronse hai uns 8.500 anos, cando o nivel do mar subiu despois da última idade de xeo. Durante os seguintes milenios, as pradarías de pastos mariños en expansión formaron bancos costeiros pouco profundos mediante a creación e captura de sedimentos, o que fixo que a auga fose máis salgada.

Tamén hai moita luz nas augas de Shark Bay, así como baixos niveis de nutrientes e grandes flutuacións de temperatura. A pesar desta contorna hostil, a planta puido prosperar e adaptarse. De feito, é un desafío determinar a idade exacta dunha pradería de pastos mariños, pero estímase que a planta de Shark Bay ten ao redor de 4.500 anos, segundo o seu tamaño e taxa de crecemento.

Xa se rexistraron outras plantas de grandes tamaños, tanto en sistemas mariños como terrestres. É o caso dun chopo de 6.000 toneladas en Utah, pero a Posidonia australis segue mantendo o récord. De igual maneira, hai unha Posidonia oceanica, estreitamente relacionada coa planta a estudo, que cobre máis de 15 quilómetros e pode ter arredor de 100.000 anos.

Por que importa isto?

Nos veráns de 2010 e 2011, unha forte onda de calor golpeou os ecosistemas terrestres e mariños ao longo da costa de Australia Occidental. As praderías de pastos mariños de Shark Bay sufriron danos xeneralizados pola onda de calor. Con todo, os prados comezaron a recuperarse. Isto é algo sorprendente, xa que esta herba mariña non parece reproducirse sexualmente, malia que sería a mellor maneira de adaptarse ás condicións cambiantes.

Observáronse flores de pastos mariños nos prados de Shark Bay, o que indica que os pastos mariños son sexualmente activos, pero rara vez se ven os seus froitos. A planta pode ser, de feito, ser estéril. Isto fai que o seu éxito nas augas variables de Shark Bay sexa todo un enigma: as plantas que non teñen sexo tenden a ter tamén baixos niveis de diversidade xenética, o que debería reducir a súa capacidade para lidar con contornas cambiantes.

Con todo, sospeitamos que o pasto mariño en Shark Bay ten xenes que se adaptan moi ben á súa contorna local pero variable, e talvez por iso non necesita ter relacións sexuais para ter éxito. Mesmo sen unha floración e produción de sementes exitosa, a planta xigante parece ser moi resistente. Experimenta unha ampla gama de temperaturas da auga (de 17ºC a 30ºC nalgúns anos) e niveis de sal.

A pesar destas condicións variables e os altos niveis de luz (que adoitan ser estresantes para as algas mariñas), a planta pode manter os seus procesos fisiolóxicos e prosperar. Entón, como o consegue? A nosa hipótese é que esta planta ten unha pequena cantidade de mutacións somáticas (cambios xenéticos menores que non se transmiten á descendencia) ao longo do seu rango de 180 km que a axudan a persistir nas condicións locais.

Con todo, isto é só unha intuición e estase a abordar esta hipótese de forma experimental. Establecéronse unha serie de experimentos en Shark Bay para comprender realmente como a planta sobrevive e prospera en condicións tan variables.

O futuro dos pastos mariños

Os pastos mariños protexen as costas do dano das tormentas, almacenan grandes cantidades de carbono e brindan un hábitat para unha gran diversidade de vida silvestre. Conservar e tamén restaurar as praderías de pastos mariños ten un papel vital na mitigación e adaptación ao cambio climático.

Os pastos mariños non son inmunes aos impactos do cambio climático: o aumento das temperaturas, a acidificación dos océanos e os fenómenos meteorolóxicos extremos son un desafío importante para eles. Con todo, a imaxe detallada que agora se ten da gran capacidade de recuperación das herbas mariñas xigantes de Shark Bay brinda a esperanza de que seguirán existindo durante moitos anos, especialmente se se toman medidas serias contra o cambio climático.


*Este artigo foi publicado orixinalmente en SciencieAlert. Podes lelo na seguinte ligazón

DEIXAR UNHA RESPOSTA

Please enter your comment!
Please enter your name here

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

Relacionadas

Adega demanda a paralización dun parque eólico por danos a un glaciar rochoso único

A Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galicia denuncia o impacto que o proxecto Ruña II, que está a desenvolverse en Mazaricos, tería nun elemento xeolóxico singular dentro da comunidade

Prevención de incendios forestais: algún país está a facelo ben?

As queimas prescritas, segundo a experiencia de países como Australia, permiten diminuír a intensidade dos lumes

Unha defensa da nosa contorna: así é o traballo campión galego de vídeo submarino

Xaime Beiro e Lara González gañan por terceira vez consecutiva o campionato cunha peza que amosa a biodiversidade das nosas costas

O mapa da masa forestal mundial: Galicia perdeu o 34% de cobertura arbórea dende o ano 2000

A aplicación Global Forest Watch retrata en tempo real como están mudando as paisaxes naturais en todo o mundo