Perda xeneralizada do seu hábitat adecuado e unha redistribución do actual, ese é o futuro que lles espera ás especies de peixes mariños depredadores no Océano Atlántico Noroccidental e o Golfo de México de aquí a 2100 debido ao quecemento global. Un estudo, publicado na revista Science Advances, fixo un seguimento de doce delas nestas rexións oceánicas, unhas zonas do planeta que máis se está quentando de forma acelerada e que, segundo os modelos climáticos, prevese que aumenten entre 1 e 6 graos para finais de século. Este impacto nos ecosistemas mariños fará que algúns destes peixes perdan ata o 70% do seu hábitat adecuado para 2100 e, na maioría dos casos, os efectos destes cambios inducidos polo clima xa son observables.
“Os efectos actuais e previstos do cambio climático poñen de relevo a necesidade urxente de xestionar de forma adaptativa e proactiva os ecosistemas mariños dinámicos“, advirten no traballo.
O estudo, dirixido por Camrin Braun, científico e ecólogo mariño da Institución Oceanográfica de Woods Hole (WHOI, polas súas siglas en inglés), identificou zonas fronte ás costas do sueste de EE.UU. e do Atlántico como puntos críticos previstos de perda de hábitats. Os investigadores estudaron as repercusións en tres especies de quenllas (tintorera, marraxo sardiñeiro e marraxo dentuso), cinco de atúns (atún branco, atún patudo, atún vermello, bonito e de aleta amarela) e catro de peixes de pico (peixe vela, agulla azul, marlín branco e peixe espada).
Aínda que o modelo dos científicos non recolle a posible adaptabilidade ou tolerancia térmica das especies, os resultados “suxiren unha perda de hábitat predominante e xeneralizada para case todas [as especies altamente migratorias] estudadas”, recalcan.
“Espérase que o cambio climático modifique radicalmente a situación destas especies e o seu modo de vida. Aínda que non coñecemos todos os detalles, este estudo é un bo paso para tentar determinar cales poderían ser eses cambios, de modo que poidamos facer algo respecto diso”, afirma Braun.
Imaxes por satélite e datos empíricos
Os científicos utilizaron tres décadas de datos de satélites, modelos oceanográficos e datos biolóxicos in situ para desenvolver modelos dinámicos de distribución de especies co fin de avaliar como o cambio climático xa afectou e seguirá afectando as especies de peixes destas rexións.
“A nosa investigación demostra que os cambios provocados polo clima están a producirse agora. Baseámonos en datos empíricos observados nas dúas últimas décadas. De modo que, aínda que os nosos resultados apuntan a cambios máis importantes das especies a curto prazo, tamén aclaran os cambios substanciais na distribución das especies que xa se produciron”, afirma Rebecca Lewison, coautora do estudo.
Lewison é catedrática de bioloxía e ecóloga conservacionista do Instituto Mariño e Costeiro da Universidade Estatal de San Diego (EE.UU). Segundo a científica, os resultados da investigación “poñen de relevo a importancia de utilizar os datos da NASA e doutros satélites para comprender como un océano cambiante está a afectar a especies mariñas de importancia comercial como o peixe espada e o atún”.
Para Tobey Curtis, coautor do estudo e especialista en xestión pesqueira da División de Xestión de Especies Altamente Migratorias do Atlántico da NOAA Fisheries: “Os esforzos de conservación e xestión mariña deben planificar estes cambios en curso. Se os peixes migratorios están en movemento, os buques pesqueiros e as comunidades costeiras tamén terán que adaptarse. Estudos como este axudarán ás axencias de recursos mariños a ser aínda máis dinámicas na súa toma de decisións”.
Preocupación para as pesqueiras
Os cambios no hábitat e a distribución destas especies suscitan cada vez maior preocupación por parte das pesqueiras asociadas e as repercusións socioeconómicas asociadas ao cambio climático, segundo o artigo.
Braun apunta que a motivación desta investigación non só consiste en comprender mellor os peixes e os ecosistemas mariños, senón tamén entender como os cambios afectan as persoas, os seus medios de subsistencia, ás comunidades costeiras e a pesca comercial.
“Estamos a facer todo o posible por pescudar que ocorrerá, para que a xente poida adaptarse e para que poidamos desenvolver políticas de xestión resistentes ao clima ou preparadas para o clima”, subliña.
Segundo Curtis, os métodos históricos de xestión da pesca son estáticos, a pesar de que os peixes se moven moito. “Basicamente debuxamos un recadro no océano e dicimos se se pode ou non pescar alí”, explicou. Os marcos de xestión dinámica dos océanos “deben incorporar os cambios previstos. Pola contra, quedamos cunha caixa estática no océano que non se move, aínda que os peixes se moveron e o océano cambia”, conclúe.