Unha nova metodoloxía de alta resolución cuantifica os micro e nanoplásticos na auga

Actualmente, existe unha preocupación crecente polo impacto que teñen os micro e nanoplásticos na saúde humana. A complexidade dos materiais, o seu pequeno tamaño e os límites na metodoloxía fan que a súa análise e, polo tanto, a súa regulación, estean limitadas. Un novo estudo liderado polo Instituto de Diagnóstico Ambiental e Estudos da Auga (IDAEA) do Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC) en colaboración co Instituto de Saúde Global de Barcelona (ISGlobal), centro impulsado pola Fundación ”la Caixa”, desenvolveu unha metodoloxía de alta resolución que permite cuantificar a cantidade de micro e nanoplásticos en auga embotellada en plástico.

Cuantificáronse partículas plásticas extremadamente pequenas, entre os 0,7 e os 20 micrómetros (µm), así como os aditivos químicos liberados á auga. Os resultados mostran unha concentración media de 359 nanogramos de micro e nanoplásticos por litro de auga, unha cantidade comparable á obtida na auga da billa que se atopou nun estudo previo realizado polo mesmo grupo.

Publicidade

“A maior parte dos estudos cuantifican os micro e nanoplásticos como número de partículas nun volume determinado”, declara Marinella Farré, investigadora do IDAEA-CSIC e autora do traballo. A metodoloxía do presente estudo, baseada en cromatografía líquida axustada a espectrometría de masas de alta resolución, permite cuantificalas por unidades de masa. “Este método é un gran avance, xa que podemos cuantificar partículas de diferentes formas e tamaños extremadamente pequenos, cousa que non sucede con outras técnicas”, aclara.

O equipo analizou 280 mostras de auga de 20 marcas comerciais de auga embotellada, empregando botellas de 1,5L e 0,5L. Considerando que un adulto bebe 2 litros de auga ao día, as autoras estiman unha inxesta de 262 microgramos de partículas plásticas ao ano. “A Axencia de Seguridade Alimentaria Europea non establece ningún límite sobre a cantidade máxima segura de inxestión de micro e nanoplásticos. Con todo, a nosa metodoloxía é clave para que as futuras directivas establezan este límite tendo en conta a masa do polímero, e non o número de partículas”, informa a investigadora do IDAEA-CSIC e autora do estudo Marta Llorca.

Comparando os resultados deste estudo con outro previo do mesmo grupo que analizaba a auga da billa de Barcelona, a concentración de micro e nanoplásticos é similar. “A principal diferenza que atopamos é o tipo de polímero: na auga da billa atopamos máis polietileno (PE) e polipropileno (PP), mentres que na auga embotellada detectamos maioritariamente polipropileno tereftalato (PET), aínda que tamén polietileno”, indica Cristina Villanueva, investigadora do ISGlobal e autora do estudo. “Con todo, non podemos pasar por alto o enorme impacto medio ambiental que causa a auga embotellada, sobre todo pola inmensa produción de residuos plásticos”, remarca Llorca.

O traballo tamén detectou 28 aditivos plásticos nas mostras de auga embotellada. Estes compostos químicos son maioritariamente estabilizantes e plastificantes que se engaden ao polímero plástico principal para darlle maior resistencia, dureza ou flexibilidade. Con todo, estes poden migrar do propio plástico á auga e ademais teñen unha elevada toxicidade para as células. “O noso estudo de toxicidade mostrou que tres tipos de plastificantes presentaban un maior risco para a saúde humana e, por tanto, deberían ser considerados nas análises de riscos para os consumidores”, conclúe Farré.

Referencias:

• Exposure to micro(nano)plastics polymers in water stored in single-use plastic bottles (Publicado en Chemosphere)
• Polymers of micro(nano) plastic in household tap water of the Barcelona Metropolitan Area (Publicado en Water Research)