As algas, os líquenes e os musgos–coñecidos como as cortizas biolóxicas do solo ou biocortezas– cobren na actualidade 18 millóns de km2 no 12% da superficie terrestre total, a maioría en rexións áridas do planeta.
Con todo, a área cuberta por estas comunidades podería diminuír ata un 40% para 2070 debido ao cambio climático e ao cambio no uso do chan.
Esta é a principal conclusión dun estudo publicado hoxe na revista Nature Geoscience e liderado por Emilio Rodríguez-Caballero, investigador da Universidade de Almería e o Max Planck Institute for Chemistry (Alemaña).
Os científicos analizaron 500 estudos nos que identificaron 18 factores que determinaban que zonas son máis adecuadas para a formación das biocortezas. Ao combinar estes datos coas proxeccións do clima e do uso da terra, os autores confirmaron que no futuro haberá unha diminución na dispoñibilidade desas áreas apropiadas para o crecemento destes vexetais, que axudan a controlar o movemento da auga nos chans e, por extensión, afectan o ciclo de nutrientes e a biodiversidade local.