Xoves 2 Maio 2024

‘Big-Big’, a lura xigante

Ecoloxía azul

As profundidades do mar aberto albergan interesantes especies de cefalópodos das que sabemos relativamente pouco e que logramos observar de preto en contadas ocasións.

Unha destas especies é a lura xigante de Humboldt ou potón do Pacífico Dosidicus gigas (D´Orbigny 1835) pertencente á familia Ommastrephidae, endémico do Pacífico Oriental e que se distribúe desde as costas de California (40ºN) ata o sur de Chile (45ºS). É un importante compoñente da estrutura trófica dentro dos ecosistemas onde habita, xa que os xuvenís son presas das quenllas e grandes peces peláxicos mentres que os exemplares adultos constitúen o principal alimento dos cachalotes.

Publicidade

Detalle dos tentáculos dun exemplar de lura de Humboldt (foto: G. Mucientes/BEC).
Detalle dos tentáculos dun exemplar de lura de Humboldt (foto: G. Mucientes/BEC).

Ademais, esta espcie de lura xigante é un activo depredador alimentándose de peixes meso-peláxicos (principalmente mictófidos), luras e crustáceos.

Detalles do bico da lura de Humbolt. (fotos: Alex Alonso/BEC).
Detalles do bico da lura de Humbolt. (fotos: Alex Alonso/BEC).

No ano 2010 logramos obter un exemplar capturado accidentalmente no Pacífico sur por un palangeiro español que colabora connosco no marcado de quenllas.

Detalles da disección a cargo de Ángel Guerra.
Detalles da disección a cargo de Ángel Guerra.

Aquí mostrámosvos a súa disección completa da man do profesor de investigación do CSIC  Ángel Guerra (filmado por A. Alonso, BEC):

Esta lura é obxecto dunha importante actividade pesqueira en varios países americanos, principalmente en México e Perú. En México, en 1996 e 1997 alcanzáronse cifras récord ( 107.966 Tm e 120.877 Tm), caendo en 1998 (El Niño) a 26.611 Tm. Recuperándose en 1999-2000 (La Niña) novamente a niveis superiores a 100.000 Tm. En Perú, a actividade pesqueira industrial iniciouse en 1991 chegando en 1994 a unha captura anual de 165.000 Tm. Máis información sobre as pesqueira desta especie en: Panorámica dos Recursos e Pesqueiras de Cefalópodos en Latinoamérica.

Taxonómicamente a orde Teuthida, ao que pertencen potas e luras, engloba dúas subordes principais: Myopsina e Oegopsina (algúns sistema de clasificación elévanos a ordes). O primeiro inclúe ás luras propiamente devanditas (famila Loliginidae) como a lura común Loligo vulgaris Lamarck, 1798, o Loligo forbesi Steenstrup, 1856, as puntillas tales como Alloteuthis media (Linnaeus, 1758) e  Alloteuthis subulata (Lamarck, 1798), presentes nas nosas rías. No segundo grupo, o suborde Oegopsina, atopamos especies que poden alcanzar considerables tamaños, como é o coñecido Architeuthis dux (familia Architeuthidae) e outras.

calamar_pacifico

Neste suborde, a familia Ommastrephidae (grupo coñecido vulgarmente como potas) engloba multitude de especies ademais da lura de Humboldt, como a pota arxentina Illex argentinus (Casteláns, 1960), a pota europea Todarodes sagittatus (Lamarck, 1798), a pota costeira Todaropsis eblanae (Ball, 1841), a pota voadora Illex coindetii (Vèrany, 1839) ou a pota saltadora Ommastrephes bartramii (Lesueur, 1821), moitas delas tamén explotadas comercialmente, e claves nos armazóns tróficos dos ecosistemas peláxicos.

DEIXAR UNHA RESPOSTA

Please enter your comment!
Please enter your name here

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

Relacionadas

O cine familiar, a resistencia cultural das vilas galegas

Santiago Díaz e Concha Candán son propietarios do Cine Avenida en Caldas de Reis, a primeira multisala dun concello galego de menos de 10.000 habitantes

Unha galega descobre compostos fluorescentes capaces de detectar explosivos

Valeria Alonso Triñanes, natural de Boiro, foi galardoada co premio ao mellor Traballo de Fin de Grao 2023 pola súa investigación

Denuncian danos en monumentos megalíticos da Fonsagrada

Dous colectivos sinalan uns traballos forestais como os causantes da deterioración dos xacementos, situados ao carón do Camiño Primitivo

Como protexernos das carrachas e das enfermidades que transmiten

Os patóxenos transmitidos polas carrazas son responsables da maioría das enfermidades transmitidas por vectores nas zonas tépedas de América do Norte, Europa e Asia