Crean por accidente unha encima ‘mutante’ que devora plástico

Un equipo de científicos británicos e estadounidenses creou “accidentalmente” unha encima que devora o plástico a unha velocidade considerable, o que podería ter implicacións na mellora do tratamento deste tipo de residuos. No achado participaron investigadores da universidade de Portsmouth e do Laboratorio Nacional de Enerxía Renovable (NREL) dos Estados Unidos, e os resultados da investigación acaban de ser publicados na revista Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS).

O descubrimento produciuse cando os investigadores estaban a examinar a estrutura dunha encima natural presente nunha bacteria, a Ideonella sakaiensis, que fora atopada tamén casualmente en 2016 nun vertedeiro de Xapón. Naquel momento, un artigo publicado en Science describía como a bacteria podía alimentarse de plástico a través da acción da encima. Aos científicos chamoulles a atención que este organismo fose capaz de degradar un produto como o tereftalato de polietileno (PET), principal material empregado nas botellas de plástico, e que non existiu ata a súa síntese nos anos 40. Isto suxería que a bacteria experimentou algún tipo de mutación para poder procesar este composto.

Publicidade

Ao estudar a encima, desenvolveron unha mutación que melloraba a súa capacidade de devorar plástico

Unha vez descrita a encima responsable de que a bacteria puidera degradar o PET, os científicos estaban a estudar a súa estrutura cando, de xeito accidental, desenvolveron unha mutación nova na encima, que acelerou aínda máis a súa capacidade á hora de degradar este tipo de plásticos. “A casualidade xoga ás veces un papel importante na investigación científica, e o noso achado non é unha excepción”, declarou John McGeehan, investigador da universidade de Portsmouth. Para coñecer mellor a estrutura desta encima, o equipo investigador empregou o Diamond Light Source, un aparello punteiro de raios X que permite estudar a nivel molecular os compostos.

Deste xeito, a encima, denominada PETasa, degrada as botellas e outros recipientes de plástico dun xeito moito máis rápido que no medio natural, como é o caso dos océanos, onde estes compostos tardan anos en desintegrarse. Así, contaminan o ecosistema e provocan danos na flora e na fauna mariñas.

E o resultado podería ser aínda mellor. “Aínda que a mellora é modesta, este achado inesperado suxire que hai lugar a mellorar aínda máis estas encimas, achegándonos máis preto dunha solución para o crecente problema dos residuos plásticos”, segundo sinala McGeehan. A polución causada por estes compostos é un dos maiores problemas medioambientais aos que se enfronta a Terra.