Únete á nosa canle de Whatsapp
Que é o que converte un contido en viral cando se comparte nas redes sociais? Que proceso ten lugar no noso cerebro para determinar se merece a pena compartir un artigo determinado?
Dous estudantes do programa de doutoramento da Escola Annenberg de Comunicación da Universidade de Pennsylvania (Filadelfia, EUA), Christin Scholz e Elisa Baek, son os autores principais de dous traballos que, por unha banda, miden a actividade cerebral ao ler un artigo e, polo outro, predín cando ese contido vai ser compartido en redes sociais. Os resultados publícanse nas revistas Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) e Psychological Science.
Para realizar o estudo contouse con 80 persoas ás que se lles mediu a actividade cerebral, usando resonancias magnéticas funcionais, mentres lían 80 artigos publicados no New York Times.
Os artigos seleccionados eran de asuntos relacionados coa saúde (nutrición, deporte, vida saudable) e todos contaban cunha extensión similar. Os participantes valoraban o seu interese por lelos e compartilos mentres os investigadores realizaban as medicións.
O estudo analizou as reaccións de 80 persoas mentres lían artigos do “New York Times”
Os científicos centráronse nas rexións do cerebro relacionadas coa imaxe que os suxeitos teñen de si mesmos e co que outras persoas poderían pensar deses individuos.
“A xente le ou comparte contidos que conectan coas súas propias experiencias, co seu sentido de quen son ou queren chegar a ser”, explica unha das coautoras de ambos os estudos, Emily Falk. “Comparten cousas que poden mellorar as súas relacións, facerlles parecer máis listos ou empáticos”.
Os datos neuronais recollidos durante o estudo suxiren que, cando as persoas escollen que van ler ou que van recomendar a outros, pensan tanto en si mesmas como nos demais, mostrando os maiores niveis de actividade nestes sistemas neuronais.
“Cando pensas en que vas ler e que vas compartir, ambos son pensamentos inherentemente sociais, e cando pensas socialmente, adoitas pensar en ti mesmo e na túa relación cos demais”, di Elisa Baek. “O mundo social e o concepto que tes de ti mesmo están entrelazados”, engade.
Utilizando a actividade cerebral dos mesmos suxeitos durante a primeira fase da investigación e usando os mesmos artigos, os autores predixeron a viralidade dun contido entre o conxunto de lectores do New York Times que compartiron ese grupo de contidos un total de 117.611 veces.
Detectaron que a actividade cerebral nas rexións estudadas combinábase, de forma inconsciente, xerando un sinal que daba un valor ao artigo. Ese sinal é a que predicir que imos compartir e que non.
Os investigadores concluíron que “hai motivacións e normas similares” que conducen a compartir os artigos
“Se creas unha mensaxe que o lector cre que vai facer que se lle perciba de forma máis positiva, podemos predicir a probabilidade de que esa mensaxe sexa compartida”
Aínda que os suxeitos do estudo, de entre 18 e 24 anos, e, na súa maioría, estudantes universitarios na área de Filadelfia, representaban grupos demográficos distintos á media dos lectores do Times, a súa actividade nas áreas clave do cerebro que median o valor dos artigos coincidían coa súa popularidade global.
“O feito de que eses artigos estean na mesma sintonía en diferentes cerebros implica que hai motivacións e normas similares que poden conducir a eses comportamentos”, conta Christin Scholz, outra das coautoras.
Ademais, recoñece que a imaxe que temos de nós mesmos ou doutras persoas e as motivacións para compartir eses contidos, serán distintas segundo cada individuo.
Por exemplo, alguén pensará que un artigo fará que os seus amigos rían mentres que outra persoa compartirao porque cre que pode ser de axuda para que un amigo resolva algún problema en particular.
Con todo, a pesar de existir motivacións distintas, as actividades neuronais son as mesmas e serven como denominador común para varios tipos de pensamento social e autorreferencial.
“Na práctica, se creas unha mensaxe que o lector cre que vai facer que se lle perciba de forma máis positiva ou que pode mellorar unha relación, podemos predicir que a probabilidade de que esa mensaxe compártase vai crecer”, explica Scholz.
