Derrétese A68, un dos maiores icebergs que se desprenderon da Antártida

A misión que seguía nas augas subantárticas a traxectoria do enorme iceberg A68, desprendido da plataforma Larsen C da península Antártica en xullo de 2017, constatou esta semana a “fin” do ‘xigante’ de xeo. Despois de catro anos á deriva polo Atlántico Sur, achegándose ao arquipélago das illas de Georgia do Sur, os investigadores expuxeron que “os seus fragmentos son agora demasiado pequenos como para rastrexalos”. A68 chegou a ter no momento de desprenderse case 6000 quilómetros cadrados, unha superficie maior cá de toda a provincia de Pontevedra.

A expedición, formada polo British Antarctic Survey (BAS) e o National Oceanographic Centre (NOC), estivo analizando nos últimos meses o gran bloque de xeo con dous planeadores robóticos con capacidade para mergullarse e recoller mostras na zona, co obxectivo de estudar o impacto de A68 no ecosistema da zona. Segundo advertiron os científicos nos últimos anos, a chegada do iceberg podería afectar á circulación oceánica e, deste xeito, á vida das especies que se desenvolven preto de Georgia do Sur. E chegou a haber un risco real de que a gran plataforma impactase coa costa das illas.

Publicidade

Iceberg #A68 broke away from #Antarctica’s #LarsenC Ice Shelf in 2017. High res. satellite imagery has enabled scientists to track the iceberg since it’s calving, in a way that wasn’t possible in the past.

End of giant iceberg A-68: https://t.co/EoSrKTwe1B

📷 @laura_gerrish pic.twitter.com/ioQ1DJryYG

— British Antarctic Survey (@BAS_News) April 19, 2021

“A ameaza que supoñía A68 para o ecosistema de Georgia do Sur era substancial por mor do seu gran tamaño e o potencial para alterar todos os elos da rede alimentaria”, expón Geraint Tarling, ecólogo do BAS. Finalmente, “as fortes correntes arredor de Georgia do Sur acudiron finalmente ao rescate para afastar o iceberg dunha colisión costeira catastrófica”.

Foi un traballo de “alto risco”, en palabras do oceanógrafo do BAS, Povl Abrahamsen, por mor dos numerosos fragmentos desprendidos, que ocasionaron a perda dun dos planeadores, e o outro quedou atrapado durante dúas semanas, aínda que finalmente puido recuperarse.

O seguimento de A68, polo seu tamaño e as súas implicacións nos ecosistemas desta rexión do planeta, foi un dos máis exhaustivos que a comunidade científica realizou ata o momento.