Un dos problemas máis habituais na saúde bucodental é o da retracción das enxivas, o que deixa ao descuberto parte das pezas dentarias. Existen varias causas que poden conducir a estas retraccións. “Por unha banda, hai pacientes que xeneticamente teñen unha enxiva fina e débil (do mesmo xeito que hai persoas que teñen a pel máis fina), e que por tanto estarán máis predispostos a sufrir unha recesión de enxivas, ben sexa debido a traumatismos por unha excesiva forza e incorrecta técnica de cepillado de dentes, ben sexa debido a unha mala posición do dente con respecto ao óso que o rodea, ou a ausencia deste”, explica o doutor Simón Pardiñas, director da Clínica Médico Dental Pardiñas.
Outra causa de recesión de enxivas é a enfermidade periodontal ou periodontite. É importante distinguir estes tipos de recesión de enxivas, xa que a causa da retracción de enxivas na enfermidade periodontal é a perda de óso interproximal (o óso que está entre os dentes) por mor das bacterias presentes na placa e o sarrio. Estas recesións que se deben á perda de óso interproximal non será posible tratalas con enxertos, xa que para que un tratamento con enxertos sexa exitoso é importante que haxa un bo óso interproximal.
Tratamentos
En caso de recesións non debidas a enfermidade periodontal e nos casos no que está indicado, esta situación pode resolverse mediante un enxerto de tecido conectivo. “O procedemento consiste en obter un pequeno anaco de enxiva do padal que posteriormente se enxerta na área previamente preparada onde existe a recesión”, apunta o doutor Pardiñas. Despois desta intervención, a zona irá cicatrizando aos poucos, cubrindo así a lesión. Este novo tecido será idéntico ao de zonas adxacentes. O proceso de cicatrización dura ao redor de 6 semanas, pero o remodelado de enxiva pode seguir producíndose ata 12 meses despois.
Outra técnica para cubrir recesións consiste en usar materiais de enxerto procedente de animais ou humanos en lugar do propio tecido do paciente. O enxerto modélase en función da anatomía da recesión que se quere cubrir. O tipo de enxerto cicatrizará da mesma maneira que o de tecido conectivo do propio paciente.
Con estas técnicas, non só se logra cubrir a recesión, senón tamén conseguir un grosor de enxiva suficiente para evitar a súa reaparición e lograr unha correcta saúde das enxivas.
