Únete á nosa canle de Whatsapp
Aínda queda moito, pero é un fito importante na carreira cara unha vacina contra a enfermidade Covid-19 provocada polo coronavirus SARS-CoV-2. Científicos da Universidade Pittsburg nos Estados Unidos anunciaron un grande avance nunha posible vacina en forma de parche con microagullas e ata agora testeada unicamente en roedores, que permite producir anticorpos específicos. Agora deberán solicitar o permiso para iniciar o ensaio en humanos.
O equipo da Facultade de Medicina da Universidade de Pittsburg presentou hoxe esta candidata a vacina para a COVID-19. O traballo, publicado na revista EBioMedicine, é o primeiro en ser revisado por investigadores doutras institucións (o que en ciencia se coñece como ‘revisión por pares’).
“Tiñamos experiencia previa en SARS-CoV en 2003 e MERS-CoV en 2014. Estes dous virus, que están estreitamente relacionados co SARS-CoV-2, apréndennos que unha proteína en particular, chamada proteína de pico, é importante para inducir inmunidade contra o virus. Sabiamos exactamente onde combater este novo virus”, apunta Andrea Gambotto, profesor asociado de cirurxía na universidade estadounidense e autor principal do estudo.
A diferenza da outra candidata de ARNm da empresa estadounidense de biotecnoloxía Moderna que vén ser aprobada para ensaios clínicos, a nova vacina proposta emprega pezas dunha proteína viral feitas en laboratorio para construír inmunidade. É o mesmo xeito no que funcionan as vacinas actuais contra a gripe.
Os hospitais galegos recollen plasma de curados como posible terapia
Os autores agora están en proceso de solicitar a aprobación do novo paso na investigación á Administración de Alimentos e Medicamentos dos EUA (FDA) antes de comezar un ensaio clínico en fase I en humanos nos próximos meses.
“As probas en pacientes xeralmente requirirían polo menos un ano e probablemente máis”, sinala Louis Falo, profesor e director de dermatoloxía na Pitt’s School of Medicine e no Centro Médico da Universidade de Pittsburg (UPMC, polas súas siglas en inglés).
“Esta situación particular é diferente de calquera cousa que teñamos visto previamente, polo que non sabemos canto tempo levará o proceso de desenvolvemento clínico. As revisións anunciadas recentemente aos procesos normais suxiren que poderiamos avanzar máis rápido”, continúa.
A nova vacina proposta só foi probada en animais e a curto prazo
Para administrar a posible vacina, probada en ratos e chamada PittCoVacc –abreviatura para Pittsburgh Coronavirus Vaccine–, os científicos utilizaron un enfoque denominado despregamento de microagullas para aumentar a súa potencia. Trátase dun parche do tamaño da punta dun dedo que contén 400 diminutas agullas que introducen as partes da proteína en espícula na pel, onde a reacción inmune é máis forte.
O parche mantense coma se fose un apósito adhesivo e as agullas, compostas de azucre e das partes da proteína, disólvense na pel. “Desenvolvémolo así para aproveitar o método utilizado para administrar a vacina contra a varíola, pero esta é unha versión de alta tecnoloxía, máis eficiente e reproducible de paciente a paciente”, explica Falo. A súa administración é “en realidade bastante indolora, coma se fose un velcro”, engade.
Cando se probou en ratos, PittCoVacc xerou anticorpos contra o SARS-CoV-2 nas dúas semanas posteriores á picada das microagullas. Aínda que os animais non foron observados aínda a longo prazo, os investigadores sinalan que, no caso dos ratos que recibiron a vacina contra o MERS-CoV, estes produciron un nivel suficiente de anticorpos para neutralizar o virus durante polo menos un ano.
Por agora, o nivel de anticorpos producido nos ratos vacinados contra o SARS- CoV-2 parece indicar que seguirán a mesma tendencia. Os científicos destacan que a vacina de microagullas contra este novo coronavirus mantén a súa potencia mesmo despois de ser esterilizada, un paso crave para facer que un produto sexa axeitado para o seu uso en humanos.
Unha vez probada en humanos, para que a vacina sexa utilizada en todo o mundo, necesitaríanse centos de millóns de doses, por iso procuraron que o proceso sexa reproducible. “Coa maioría das vacinas non é necesario abordar a escalabilidade para comezar”, indica Gambotto. “Pero cando tentas desenvolver unha vacina rapidamente contra unha pandemia, ese é o primeiro requisito”, conclúe.
