Únete á nosa canle de Whatsapp
Podería parecer que a asma e os problemas podolóxicos e outros riscos asociados, como a probabilidade de padecer caídas, non gardan moita relación. Porén, o vínculo constátao un traballo realizado por Roi Painceira (San Sadurniño, 1991), colexiado do Colexio de Podólogos de Galicia (Copoga) e que recentemente presentou a súa tese de doutoramento na Universidade da Coruña. Painceira explica que as diferentes alteracións fisiolóxicas provocadas pola asma (da que este 4 de maio se conmemora o seu Día Mundial), así como a intervención dos fármacos utilizados para o seu tratamento, poden xerar un mecanismo de sensibilización do sistema nervioso central que, á súa vez, pode producir alteracións musculoesqueléticas e sensoriais, que son as que finalmente terminan xerando alteracións podolóxicas.
A tese, titulada “Impacto da asma relacionada coa calidade de vida, dor e mobilidade relacionada coa saúde dos pés en pacientes adultos”, levouse a cabo na área de Alergoloxía do Complexo Hospitalario Universitario de Ferrol, coa colaboración da doutora Vanesa García Paz, experta en asma e alergoloxía, e foi dirixida polos profesores Daniel López e César Calvo. Presentouse na Universidade da Coruña e recibiu a cualificación de sobresaliente cum laude e mención internacional.
Roi Painceira explica que a asma non só produce malestar no sistema respiratorio, senón que tamén causa alteracións noutros sistemas do corpo humano, como é o caso dos pés. Ata agora, a pesar da alta incidencia desta patoloxía na poboación mundial con 300 millóns de persoas en todo o mundo, segundo datos da Organización Mundial da Saúde (OMS), non existía bibliografía que abordase a relación entre esta patoloxía e a saúde dos pés. Por iso, Roi desenvolveu a súa tese en tres estudos diferenciados.
O podólogo explica que no primeiro dos estudos abordouse o impacto da asma no limiar da dor na rexión anatómica do pé e o nocello, así como tamén os niveis de kinesofobia (medo ao movemento debido á dor). O segundo estudo avaliou a influencia desta patoloxía no rango de mobilidade articular e a taxa de caídas. E finalmente, a terceira parte da tese centrouse en avaliar a repercusión da asma na calidade de vida relacionada coa saúde do pé.
En base aos resultados obtidos na investigación, Painceira explica que os pacientes diagnosticados de asma poden presentar limitacións da mobilidade articular (articulacións do nocello e metatarsofalánxica), un maior risco de sufrir caídas, un incremento da mecano-sensibilidade á dor e unha diminución da calidade de vida relacionada co pé. “Os pacientes asmáticos teñen un limiar da dor á presión máis baixa, un rango de flexión dorsal do nocello e a primeira articulación metatarsofalánxica limitada, polo que o empobrecemento da calidade de vida relacionada co pé neste grupo de pacientes é máis vulnerable”, indica Painceira.
En canto aos consellos podolóxicos para os pacientes con asma, o doutor destaca que é moi importante que o paciente teña un bo control da súa enfermidade de base, neste caso a asma. De forma máis específica e a nivel podolóxico, considera que é fundamental que estes pacientes realicen revisións podolóxicas periódicas co obxectivo de detectar posibles alteracións, e así poder previr as diferentes patoloxías asociadas.
Segundo destaca o agora doutor, “é importante que a comunidade podolóxica contribúa a aumentar o coñecemento científico para así mellorar o labor asistencial”. Animado pola aceptación da súa tese, Roi Painceira sinala que actualmente está a traballar nunha investigación no que se abordará o impacto da asma sobre a postura e as presións plantares. Doutra banda, lembra que tamén abriron unha nova liña de investigación sobre o impacto na saúde dos pés de diversas patoloxías respiratorias.
A asma é unha afección pulmonar que se asocia cunha menor resposta dos bronquios. Aínda que non é transmisible, si prexudica de maneira notable a calidade de vida dos pacientes asmáticos.
Referencia: Impacto da asma relacionado coa calidade de vida, dor e mobilidade relacionada coa saúde dos pés en pacientes adultos.
