Xoves 28 Marzo 2024

Un millo polivalente a través da selección xenómica

A investigadora Ana López Malvar expón na súa tese como esta estratexia mellora a resistencia ás pragas, a produción de etanol e a dixestibilidade animal

“A mellor estratexia para obter un millo máis resistente, que produza máis etanol e sexa máis dixerible para o gando é empregar a selección xenómica”, explica a bióloga Ana López Malvar, autora da tese de investigación Estrutura dos compoñentes da parede celular do millo. Estudo do seu rol en protección de cultivos, dixestibilidade animal e produción bioenerxética, unha investigación realizada ao abeiro da unidade asociada entre o grupo Xenética e Mellora do Millo da Misión Biolóxica de Galicia, instituto do Consello Superior de Investigacións Científicas, e o grupo de Agrobioloxía Ambiental: calidade, solos e plantas da Universidade de Vigo.

Segundo os resultados da investigación, aínda que non se poida conseguir unha parede celular que cumpra simultaneamente todos os requisitos para ser óptima na mellora da resistencia ás pragas, a produción de etanol e a dixestibilidade animal, si que é posible propor diferentes tipos de composición en función do uso final do millo. “Trátase de conseguir unha mellora deste cultivo para os seus diferentes usos ou aspectos económicos e, unha vez realizada a investigación, consideramos que este método é a selección xenómica, que nada ten que ver cos transxénicos”, explica a investigadora, ao que engade que do que se trata é de usar marcadores xenéticos distribuídos por todo o xenoma, “unha técnica que está en boga na comunidade científica” e que se tratará de implementar en futuros traballos.

Publicidade

“O millo é un dos cultivos máis importantes a nivel mundial, tanto en produción coma en superficie cultivada. Ademais, ten múltiples usos ou aproveitamentos pois unha vez o gran é colleitado para o consumo, ben humano, ou ben animal, os restos da planta son unha materia prima excelente para a produción de bioenerxía”, explica a autora da tese, ao que engade que o etanol que se obtén de cultivos economicamente importantes como o millo é una alternativa sostible ao uso de combustibles fósiles. Tendo en conta todo isto conséguese un dobre aproveitamento do cultivo no que non compite o uso destinado ao gran co da bioenerxía. “Ademais a planta completa, incluíndo a espiga, sirve como fonte de alimento principal para o gando, sendo de maneira indirecta, esencial para a industria cárnica e láctea”, recalca López Malvar, ao tempo que advirte que estes aproveitamentos están comprometidos por diferentes tipos de estrés, sendo as pragas as que producen os danos máis graves. “Os barrenadores do millo producen galerías na planta que supoñen graves perdas de rendemento.

A investigación analiza os compoñentes da parede celular do millo. Fonte: Duvi.
A investigación analiza os compoñentes da parede celular do millo. Fonte: Duvi.

Todos estes usos do millo están influenciados pola composición da súa parede celular. “Neste sentido é importante destacar que as células vexetais diferéncianse das animais principalmente por presentaren unha parede celular que lle confire ás células estrutura e rixidez”, explica a investigadora. Neste contexto, a tese tiña como obxectivo principal o estudo da relación da composición da parede celular e a análise de como esta composición inflúe nas características que converten unha variedade en óptima para a resistencia ás pragas, a produción de bioenerxía ou a dixestibilidade da forraxe.

Diferentes tipos

En primeiro lugar, investigouse acerca que de que compoñentes da parede celular se poden utilizar polos melloradores como caracteres de selección indirecta. Neste senso, aínda que se concluíu que non é posible definir un modelo único de parede celular que cumpra cos requisitos para todos os aspectos avaliados, si se poden propor diferentes tipos de composición dependendo do aproveitamento do cultivo que interese. Ademais, tamén se identificaron algúns materiais como fonte potencial de variación que pode ser utilizada na mellora para a produción de biocombustibles.

En segundo lugar, realizouse unha análise xenética dos distintos aproveitamentos do millo e a composición da parede celular, co obxectivo de comprender que factores xenéticos modulan ditos caracteres e deseñar programas de mellora específicos. Identificáronse diversos marcadores moleculares significativos, aínda que o seu uso en programas de selección asistida por marcadores considérase limitado. Coa información obtida suxírese un novo método, a xa referida selección xenómica.


Podes consultar a noticia no DUVI, nesta ligazón.

DEIXAR UNHA RESPOSTA

Please enter your comment!
Please enter your name here

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

Relacionadas

Investigadores galegos analizan como mellorar a resistencia do millo a pragas e secas

Carlos Souto da UVigo e Rogelio Santiago do CSIC estudan os factores de estrés ambiental que ameazan a produción deste cereal

Un equipo galego identifica máis de 200 factores de risco do cancro colorrectal

Científicos do Instituto de Investigación Sanitaria de Santiago desenvolven o maior estudo de asociación do xenoma con este tipo de tumor

Identificados novos xenes cruciais para a infección por coronavirus

Un grupo de investigadores da Universidade de Oviedo logrou identificar novos...

As proteínas de orixe vexetal chamadas a mudar a industria alimentaria

Unha investigación do CSIC demostra que as leguminosas endémicas poden rachar coa dependencia dos mercados estranxeiros para gandaría e consumo humano