Os gatos recoñecen a voz dos seus amos, pero a maioría das veces ignórana

Se o teu gato non responde aos teus chamados de adoración, talvez queiras considerar se só está a ignorarte. Nunha serie de experimentos con 16 gatos domésticos, os investigadores demostraron nun estudo recentemente publicado en Animal Cognition que as mascotas felinas coñecen a voz do seu dono. Tamén se comportan de xeito diferente cando os seus donos fálanlles a eles que a outra persoa.

Ao son dunha voz familiar, os gatos no estudo a miúdo conxelábanse, movendo a cola, palpebrando os ollos ou movendo as orellas, pero só cando as palabras dicíanse nun rexistro reservado “para unha linda bóla de peluche con pequenas patas e orellas”. É dicir, con agarimo. Se o dono usaba a súa típica voz humana para pronunciar a mesma oración, os gatos parecían sentir que o discurso non estaba dirixido a eles.

Publicidade

As expresións breves e de ton máis alto con sons repetitivos son características comúns da fala humana cando se dirixen a bebés ou mascotas. Demostrouse que os cans, por exemplo, perciben tanto o ton como o significado da voz do seu dono. De feito, os experimentos en 2017 e 2018 atoparon que cando o dono dunha mascota usa ‘fala de cans’, como ‘quen é un bo can?’, atrae a atención e o afecto do seu can mellor que a fala dirixida a outros humanos.

Outras investigacións anteriores tamén suxiren que os humanos usan un rexistro específico para falar cos seus gatos, introducindo calidades máis sensuais e susurrantes para indicar amizade e proximidade. (Aínda que non está claro se aos gatos impórtalles). Pero os experimentos actuais son os primeiros en explorar como os gatos responden á fala dirixida a gatos fronte á fala dirixida a humanos.

Do mesmo xeito que os cans, os investigadores descubriron que os gatos poden discriminar entre a fala dirixida a outros humanos e a fala dirixida especificamente a eles. Pero isto era certo só cando as oracións as pronunciaba o dono dun gato. Cando un estraño falaba da mesma maneira dirixida ao gato, a mascota non mostraba moito interese. Simplemente ocupáronse dos seus asuntos como de costume.

Os achados suxiren que os gatos domésticos adultos que non están afeitos aos estraños só aprenderon a descifrar os matices da fala do seu dono. A proximidade dunha relación gato-humano, noutras palabras, podería basearse na experiencia máis que nunha preferencia innata polas calidades amigables e íntimas dunha voz humana.

Os experimentos futuros deberían comparar se os gatos máis socializados aprenderon a responder mellor á fala dos estraños. Os gatos nos “cafés de gatos”, por exemplo, parecen estar moi sintonizados coa fala humana e aprenderon non só os seus propios nomes, senón tamén os nomes doutros gatos ao seu arredor. Os gatos domésticos no estudo actual, doutra banda, vivían en apartamentos tipo estudo e a maioría tiña un só dono. Para reducir a tensión dos elementos descoñecidos, realizáronse experimentos dentro do departamento de cada gato. O seu dono tamén estivo sempre na habitación, aínda que sentaron en silencio e non interactuaron co gato durante todo o xuízo.

O investigador, a quen o gato coñecera antes, reproduciría unha serie de gravacións de audio con 30 segundos de descanso entre elas. Estas gravacións fixéronse previamente durante as interaccións naturais entre o gato e o seu dono, incluída a chamada do nome do gato. Posteriormente, o dono da mascota gravou as mesmas palabras que lle dixo ao seu gato nun ton destinado a outro humano. Finalmente, un descoñecido foi gravado copiando as palabras e o ton do dono en todos os escenarios. Cando se reproduciu o audio final a un gato doméstico, o comportamento da mascota só cambiou cando a voz do propietario falou dirixida ao gato. O gato, por exemplo, podería deixar de acicalarse para maullar ou mirar cara o son. Outras veces, a resposta dun gato era menos obvia, os seus oídos viraban silenciosamente ao son da voz do seu dono mentres parecían desinteresados.

Cando se escoitou a voz dun estraño, ou a voz do seu dono soou coma se estivese a falar con outro ser humano, o comportamento do gato non cambiou. O estudo baséase só nunha pequena cantidade de mascotas e todas compartían estilos de vida similares, pero os autores din que os seus achados son un bo comezo para comprender como nosas mascotas poderían entendernos.

“Os nosos resultados destacan a importancia das relacións un a un para os gatos de compañía de interior, que non parecen xeneralizar a comunicación desenvolvida cun ser humano a todos os interlocutores humanos”, escriben os autores .