Ao falarmos de efecto invernadoiro, a case todo o mundo lle vén á cabeza o CO2 (dióxido de carbono), un gas que a actividade humana liberou a atmosfera en grandes cantidades. Porén, outros gases, como o metano (CH4), teñen, nas mesmas proporcións ca o CO2, un impacto maior como axente causante do efecto invernadoiro. Non en tanto, ao estar nunha concentración moitísimo menor na atmosfera (arredor de 200 veces menos) a súa pegada en termos absolutos é menor. Non en tanto, a situación podería empeorar no futuro debido ao aumento de emisións, e os científicos están valorando novos camiños para contarrestar o problema.
Nun comentario publicado esta semana en Nature Sustainability, un grupo de investigadores da Universidade de Stanford propón unha solución rompedora: capturar a maior cantidade posible de metano para transformalo en dióxido de carbono e, deste xeito, reducir o impacto global dos gases de efecto invernadoiro na atmosfera.
Esponxas e ventiladores con zeolita
Coas tecnoloxías actuais, o metano é difícil de capturar da atmosfera debido á súa baixa concentración, pero os investigadores propoñen unha solución: o uso da ceolita, un material que podería actuar como unha esponxa para capturar metano. Xunto a isto, a instalación de ventiladores eléctricos nas zonas de emisión de metano, nos que se utilizarían unha especie de filtros de ceolita, podería xerar as reaccións necesarias de oxidación para formar CO2 a partir de CH4.
A proposta, por agora, está lonxe de poden materializarse debido aos altos custos. Anteriormente xa se descartou a posibilidade de capturar CO2 da atmosfera debido ao gran desembolso que suporía, pero os riscos asociados ao quecemento global poderían impulsar que se levasen a cabo estes novos proxectos. “As ceolitas e outras tecnoloxías deberían terse en conta e ser avaliadas para reducir as concentracións de metano na atmosfera de 1.860 partes por billón (ppb) a niveis preindustriais de 750 ppb“, expoñen os autores no seu comentario. Engaden que “o obxectivo da restauración atmosférica proporciona un marco positivo para o cambio nun momento no que se necesita desesperadamente a acción climática“.