Únete á nosa canle de Whatsapp
Un artigo publicado polos investigadores Dominic Royé e Alejandro Díaz Poso (USC) e Nieves Lorenzo (UVigo), anticipa que a intensidade das vagas de calor na península ibérica aumentará nun 104% no futuro próximo (2021-2050). Os cambios máis importantes apuntados nesta investigación produciranse na rexión centro-leste, chegando ao 150% para a costa mediterránea e os Pirineos. Os autores tamén estiman unha maior extensión espacial das ondas de calor con tendencias do 6% ao 8% por década, o que suxire unha maior exposición humana, un aumento demanda de enerxía e implicacións para o risco de incendio.
A publicación, recollida na revista Atmospheric Research, enche o oco, segundo explican os autores, da ausencia de estudos específicos sobre a intensidade e extensión espacial destes fenómenos no territorio peninsular. Explican que os eventos de ondas de calor poden caracterizarse por catro dimensións: frecuencia, duración, intensidade e extensión espacial. De feito, neste estudo aplícase por primeira vez o factor de exceso de calor (Excess Heat Factor, EHF), un parámetro desenvolvido por científicos australianos e que incorpora directamente o aspecto de intensidade e o proceso de aclimatación do corpo humano. Outras investigacións anteriores xa demostraron que o EHF podería usarse para avaliar os efectos das ondas de calor na saúde a nivel da poboación, segundo explica outro traballo no que tamén participan os autores.
O índice EHF é moi útil para detectar condicións de ondas de calor, o que o converte nunha ferramenta para contribuír á toma de decisións que minimiza os impactos negativos das ondas de calor na saúde pública ou noutros sectores susceptibles como a agricultura, a silvicultura ou a enerxía.
Vagas curtas, pero máis intensas
As proxeccións apuntan que as áreas que mostran unha maior intensidade non coinciden con áreas onde os eventos de ondas de calor teñen unha maior duración. Tanto para 1971-2000 como para 2021-2050, as ondas de calor nas rexións montañosas e peninsulares occidentais caracterízanse por un EHF máis alto, pero unha duración máis curta que as da zona sueste peninsular e, en xeral, na costa mediterránea. A razón principal deste patrón espacial, subliñan os autores da publicación, radica no rápido transporte de masas de aire suaves desde o Océano Atlántico cara ao oeste da Península Ibérica.
A extensión media das ondas de calor para o período 1971-2000 aumentou nun 1,71% por década, mentres que o aumento na extensión máxima é aínda maior, cun 4,3% por década. Espérase que esta tendencia continúe no futuro próximo, con aumentos que oscilen entre o 6% e o 8% por decenio para o valor de extensión máxima. Os resultados apuntan cara a un aumento significativo na intensidade, frecuencia, duración e extensión das ondas de calor na Península Ibérica para o século XXI.
Referencia: Heatwave intensity on the Iberian Peninsula: Future climate projections (Publicado en Atmospherical Research).
