Descobren a fórmula sobre a fascinante xeometría do brócoli romanesco

Un estudo describe o ciclo polo cal estas brásicas, programadas para converterse en flores, non o conseguen e transfórmanse en talos

Un gran brócoli romanesco protagoniza a última portada da revista Science. A razón? O misterio resolto da peculiar forma desta brásica, grazas a unha investigación na que toma parter o CSIC, e que explica como estas coliflores son, en realidade, brotes programados para converterse en flores, pero que nunca alcanzan o seu obxectivo; senón que se converten en talos que, á súa vez, continúan tentando producir flores

O estudo foi liderado desde o Centro Nacional para a Investigación Científica de Francia (CNRS) e o Instituto Nacional de Investigación en Informática e Automatización (INRIA) dese país, coa participación do Instituto de Bioloxía Molecular e Celular de Plantas (IBMCP, centro mixto da Universidade Politécnica de Valencia e o CSIC).

Publicidade

No traballo, os investigadores combinaron experimentos in vivo con modelos computacionais en 3D que reproducen o desenvolvemento da inflorescencia das plantas. O seu obxectivo era descubrir os fundamentos moleculares do crecemento das coliflores en xeral, e do brócoli romanesco, en particular.

https://twitter.com/ScienceMagazine/status/1413197467777212420

Talos de romanesco que non chegan a ser flores

O equipo comprobou que ambos son en realidade unha proliferación de xemas (meristemos) programadas para converterse en flores pero que nunca alcanzan o seu obxectivo. O que fan é converterse en talos que, á súa vez, continúan tentando producir flores. A coliflor nace da reiteración deste proceso, que provoca unha sucesión de talos sobre talos.

Así, a forma atípica do romanesco explícase pola produción cada vez máis rápida de talos que fracasan no seu intento de converterse en flores, mentres que esta taxa de produción é constante noutras coliflores. Como resultado, a inflorescencia do romanesco adquire unha estrutura piramidal composta por pirámides máis pequenas, provocando o aspecto fractal da mesma.

“Os meristemos da coliflor non logran alcanzar o obxectivo de formar flores pero ‘lembran’ que transitoriamente si que conseguiron adquirir un estado floral. As mutacións adicionais que afectan o crecemento e a actividade dos meristemos son as que provocan as formas fractais características do romanesco”, apuntan Francisco Madueño, Antonio Serrano e Carlos Giménez, tres dos autores do traballo. Estes investigadores caracterizaron a rede de xenes que determina que se forme unha flor ou un talo e cuxa actividade está por tanto alterada nos meristemos da coliflor e o romanesco.

En concreto, observaron como TFL1, un xene esencial para a formación de talos, é activado por xenes que promoven a formación de flores, un resultado inicialmente contraditorio pero clave para entender o desenvolvemento da inflorescencia das plantas e, especificamente, a formación de estruturas tan fascinantes como o fractal do romanesco.


Referencia: Cauliflower fractal forms arise from perturbations of floral gene networks (Publicado en Science).

DEIXAR UNHA RESPOSTA

Please enter your comment!
Please enter your name here

Este sitio usa Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

Relacionadas

Reconectan a medula espiñal totalmente seccionada dunha rata con escumas de grafeno

O traballo demostra o potencial do material e abre novos camiños de investigación cara á cura de pacientes parapléxicos

O quecemento global podería triplicar a probabilidade de secas no Mediterráneo

Un estudo da UVigo e do CSIC indica que o descenso da humidade transportada pola atmosfera dende os océanos provocará unha maior aparición de episodios de aridez

Electrocardiograma a un mexillón: o curioso método para avaliar a saúde do bivalvo

Un sensor deseñado en Galicia analiza o comportamento das valvas para coñecer o estrés térmico do molusco en tempo real

Demostrada a eficacia dun novo fármaco nun cancro de pulmón resistente

Un equipo do CSIC liderou dous estudos que presentan novas abordaxes en dúas mutacións de tumores que non responden a terapias dirixidas