Venres 29 Marzo 2024

Descobren a fórmula sobre a fascinante xeometría do brócoli romanesco

Un estudo describe o ciclo polo cal estas brásicas, programadas para converterse en flores, non o conseguen e transfórmanse en talos

Un gran brócoli romanesco protagoniza a última portada da revista Science. A razón? O misterio resolto da peculiar forma desta brásica, grazas a unha investigación na que toma parter o CSIC, e que explica como estas coliflores son, en realidade, brotes programados para converterse en flores, pero que nunca alcanzan o seu obxectivo; senón que se converten en talos que, á súa vez, continúan tentando producir flores

O estudo foi liderado desde o Centro Nacional para a Investigación Científica de Francia (CNRS) e o Instituto Nacional de Investigación en Informática e Automatización (INRIA) dese país, coa participación do Instituto de Bioloxía Molecular e Celular de Plantas (IBMCP, centro mixto da Universidade Politécnica de Valencia e o CSIC).

Publicidade

No traballo, os investigadores combinaron experimentos in vivo con modelos computacionais en 3D que reproducen o desenvolvemento da inflorescencia das plantas. O seu obxectivo era descubrir os fundamentos moleculares do crecemento das coliflores en xeral, e do brócoli romanesco, en particular.

https://twitter.com/ScienceMagazine/status/1413197467777212420

Talos de romanesco que non chegan a ser flores

O equipo comprobou que ambos son en realidade unha proliferación de xemas (meristemos) programadas para converterse en flores pero que nunca alcanzan o seu obxectivo. O que fan é converterse en talos que, á súa vez, continúan tentando producir flores. A coliflor nace da reiteración deste proceso, que provoca unha sucesión de talos sobre talos.

Así, a forma atípica do romanesco explícase pola produción cada vez máis rápida de talos que fracasan no seu intento de converterse en flores, mentres que esta taxa de produción é constante noutras coliflores. Como resultado, a inflorescencia do romanesco adquire unha estrutura piramidal composta por pirámides máis pequenas, provocando o aspecto fractal da mesma.

“Os meristemos da coliflor non logran alcanzar o obxectivo de formar flores pero ‘lembran’ que transitoriamente si que conseguiron adquirir un estado floral. As mutacións adicionais que afectan o crecemento e a actividade dos meristemos son as que provocan as formas fractais características do romanesco”, apuntan Francisco Madueño, Antonio Serrano e Carlos Giménez, tres dos autores do traballo. Estes investigadores caracterizaron a rede de xenes que determina que se forme unha flor ou un talo e cuxa actividade está por tanto alterada nos meristemos da coliflor e o romanesco.

En concreto, observaron como TFL1, un xene esencial para a formación de talos, é activado por xenes que promoven a formación de flores, un resultado inicialmente contraditorio pero clave para entender o desenvolvemento da inflorescencia das plantas e, especificamente, a formación de estruturas tan fascinantes como o fractal do romanesco.


Referencia: Cauliflower fractal forms arise from perturbations of floral gene networks (Publicado en Science).

DEIXAR UNHA RESPOSTA

Please enter your comment!
Please enter your name here

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

Relacionadas

Un equipo do CSIC logra controlar unha doenza causante da extinción dos anfibios

Os investigadores aplicaron un funxicida agrario sen observar trazas do produto nin efectos significativos na química e bioloxía da auga

Zendal lanza a primeira vacina de tecnoloxía ADN contra a leishmaniose canina

‘Neoleish’ reduce a presenza do parasito en máis dun 90% e mellora os signos clínicos da doenza

Un composto natural reduce o impacto da seca e mellora a produtividade do tomate

Un equipo do CSIC e da UPV descobre como actúa o butanoato de hexenilo, un aroma que emiten estas plantas para resistir ás bacterias

Como usar datos históricos para a conservación de especies: así é a nova metoloxía con pegada galega

A UVigo e o CSIC proban un método en escaravellos coprófagos ibéricos que permite comprender a súa resposta a cambios ambientais