Xoves 18 Abril 2024

A UVigo exporta a Chile a súa técnica de identificación do mexillón

Chile é o cuarto produtor de mexillón do mundo en nun futuro próximo a identificación das larvas da especie de maior interese comercial e social no país,Mytilus chilensis, podería realizarse con tecnoloxía desenvolvida polo Grupo e Inmunoloxía da Universidade de Vigo. Hai máis dunha década, este grupo, xunto co Centro de Investigacións Mariñas de Arousa, desenvolveu unha técnica de inmunodetección para a marcaxe específica de larvas de mexillón con anticorpos monoclonais co obxectivo de dispor dunha ferramenta de identificación rápida, doada e precisa. “Unha técnica que permitise discriminar as larvas de mexillón nas mostras de plancto procedentes das rías, co fin de facilitar os estudos de distribución espazo-temporal das mesmas, e a consecuente mellora do cultivo de mexillón”, explica a investigadora posdoutoral do grupo Silvia Lorenzo, que lembra, que xa daquela, comprobárase que dous anticorpos obtidos (mAb22.8 e mAb36.5) recoñecían larvas tanto do Mytilus galloprovincialis galego, como mediterráneo, así como da especie M. edulis, sen identificar as larvas doutros bivalvos como ostra, berberecho, ameixa fina e xaponesa e longueirón.

Recollida de mostras.
Recollida de mostras.

Anos despois, a técnica desenvolvida polas investigadoras e investigadoras, que agora levan a cabo o seu labor no Cinbio, espertou o interese da Fundación Chinquihue, unha organización privada sen fin de lucro, que ten o obxectivo de promover o desenvolvemento do sector pesqueiro artesanal en Chile, co obxectivo de mellorar a situación socioeconómica das e dos pescadores artesanais de Puerto Montt, onde se localiza a Fundación, que é coñecida como a Galicia de Chile. Para mellorar o cultivo a escala industrial do M.chilensis cómpre desenvolver estudios de distribución larvaria e dada a gran homoloxía entre esta especie e o M.galloprovincialis, probouse se os anticorpos desenvolvidos polo grupo de Inmunoloxía servirían para recoñecer larvas de mexillón chileno M.chilensis e non as outras dúas especies de mitílidos que existen na zona, Chorimytiluschorus e Aulacomya ater. “Usando larvas de cultivo comprobamos que estes anticorpos recoñecen larvas de mexillón chileno, M. chilensis, e non recoñecen as outras dúas especies de mitílidos, resultando, por tanto, útiles para a súa discriminación”, confirma Silvia Lorenzo.

Publicidade

Chile é actualmente o cuarto produtor mundial de mexillón

Unha vez confirmada a viabilidade da técnica os anticorpos serán aplicados sobre mostras de campo complexas e para facilitar o proceso de discriminación larvaria, o Grupo de Inmunoloxía está a colaborar nun proxecto da Fundación Chinquihue, co obxectivo de axudara a implementar a detección in situ das larvas cos anticorpos monoclonais. Así, trala visita que investigadoras e investigadoras da Fundación realizaron a Vigo para aprender a técnica con mostras das rías galegas, unha investigadora do laboratorio de Inmunoloxía viaxará en decembro a Chile para asesorar sobre o terreo aos seus colegas chilenos. Ademais de que a Fundación Chinquihue implante a tecnoloxía de inmunodetección no seu territorio, estudaranse novas vías de colaboración entre ambas as dúas institucións.

DEIXAR UNHA RESPOSTA

Please enter your comment!
Please enter your name here

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

Relacionadas

Un equipo de atlanTTic deseña antenas innovadoras para satélites xeoestacionarios

O proxecto da UVigo busca unha redución na masa e o volume da tecnoloxía, así como diminuír os custos

Un equipo da UVigo analiza en alta resolución o transporte de humidade no Atlántico norte

O grupo EphysLab investiga como se altera o ciclo hidrolóxico na rexión oceánica por procesos relacionados co cambio climático

As cinzas dos lumes de 2017 poden causar alteracións no plancto costeiro da Vigo

O estudo realizado por investigadores do CIM da Universidade de Vigo centra a súa investigación na escorredura posterior ás queimas

Os bioplásticos e polímeros sintéticos teñen realmente capacidade de biodegradación?

O proxecto Polbio nace para determinar se este proceso pode ter algún efecto tóxico en ambientes terrestres e acuáticos