Dende a súa superficie enxoita e vermella, Marte semella un planeta sen vida. Pero ese non sempre foi o caso. O rover Curiosity da NASA vén de recompilar unha clara evidencia dun antigo lago salgado no actual cráter Gale hai uns 3.700 millóns de anos.
Analizando mostras de solo colleitadas do leito de rocha do cráter, os investigadores da NASA atoparon unha ampla gama de sales que non se observan noutras rochas en Marte. Remóntase a fai aproximadamente 3,3 a 3,7 mil millóns anos, e o equipo propón que estes sulfatos son restos de auga evaporada , o que indica a existencia de antigas piscinas salgadas.
Publicidade
As observacións do Planeta Vermello certamente suxiren que durante este período de tempo, coñecido como o período Hesperian , tivo lugar algún tipo de transición climática. E agora, o descubrimento de sales evaporadas tamén indica un cambio a un clima máis árido nunha liña de tempo similar.
As análises suxiren que os sulfatos de calcio e magnesio descubertos proveñen de basaltos marcianos , producindo solos ricos en sulfato e cloruro e pobres en ferro.
Publicidade
Sábese que outros exemplos de tales lagos hipersalinos albergan biota tolerante ao sal ou ‘halotolerante’ na Terra , polo que despois destes resultados, a procura de vida no cráter Gale sen dúbida continuará.
Formado por un meteorito fai aproximadamente 3,5 mil millóns de anos, o cráter Gale foi elixido como o lugar de aterraxe de Curiosity porque os científicos sospeitaban, mesmo de lonxe, que era oleito dun lago seco. Agora resulta que aquel presaxio estaba bastante ben tirado.
Desde que aterrou, os achados de Curiosity apoiaron fortemente a hipótese do lago. Xa no ano 2013, a NASA anunciou que o cráter Gale puido conter algunha vez un antigo lago de auga doce que podería albergar vida microbiana . E nos anos seguintes, os científicos notaron aínda máis pistas de lagos e arroios no Planeta Vermello.
Con todo, esta é a primeira vez que se descobre un leito de rocha enriquecido con sulfato no rexistro sedimentario do cráter. Investigadores da Universidade de Chicago e da Universidade de Pensilvania tamén utilizaron datos recentes do leito do cráter para propoñer algo similar.
Podes ler o artigo da investigación en Nature Geoscience
