Un son que pon a pel de galiña, tan inquietante como misterioso. Un ruído gutural e afastado que xera unha gran curiosidade en quen o escoita. Esa podería ser unha descrición, máis ou menos aproximada, de como soa un burato negro. Así se pode confirmar nun audio publicado pola NASA, capaz de recrear as ondas acústicas que emite e facelas audibles para os humanos. O burato negro co que traballaron está situado no centro de cúmulo de galaxias de Perseo a uns 250 millóns de anos luz de distancia.
Máis polo miúdo, en 2003 os astrónomos detectaron unhas ondas acústicas que se propagaban a través das grandes cantidades de gas que rodeaban o burato negro supermasivo de Perseo. Se estes datos non chegaran a ser procesados, sería imposible escoitar nada no seu ton real. Segundo apuntan dende ScienceAlert, este tipo de ondas inclúen a nota máis baixa do Universo xamais detectada por humanos, moi por debaixo do límite que as persoas somos capaces de percibir.
Con todo, este tipo de son non só é unha curiosidade científica. O gas e o plasma que se desprazan entre galaxias é moi denso e quente. Estas ondas de son, que se van propagando, transportan enerxía a través do plasma. Debido a que as temperaturas axudan a regular a formación de estrelas, as ondas de son poderían desenvolver un papel vital na evolución dos cúmulos de galaxias durante longos períodos de tempo. Ademais, é a propia calor a que nos permite detectar estas ondas de sons, que brillan intensamente nos raios X.
Hai gas e plasma, din. Non é tan vacio, e é denso dabondo para que se propaguen ondas de densidad.
Como es posible que se reciban ondas sonoras si se supone que en el vacío no se propagan?