Estes círculos semelllan moverse. Pero non. Porque esta ilusión óptica ten unha base científica, baseada na nosa visión periférica. O noso cerebro percibe sinais que lle din que hai un movemento na contorna da nosa visión, onde estamos a fixar a vista. E un dos maiores expertos do mundo neste fenómeno é o xaponés Akiyoshi Kitaoka, profesor de Psicoloxía en Kioto, experto en Neurociencia.
Kitaoka crea estes deseños para estudar o proceso polo que o noso cerebro ve movemento onde non existe. Nestas ilusións visuais de formas xeométricas, inflúen o brillo e a cor, xunto a outros fenómenos visuais como a finalización Gestalt e a transparencia perceptual,
En 2006, o investigador xaponés recibiu o Premio L’ ORÉAL de Arte e Ciencia da Cor. En 2007, recibiu o Premio de Estudos Orixinais da Sociedade Xaponesa de Psicoloxía Cognitiva.
A ilusión de deriva periférica (PDI) refírese a unha ilusión de movemento xerada pola presentación dunha reixa de luminancia de dente de serra na periferia visual. Esta ilusión foi descrita por primeira vez por Faubert e Herbert (1999), aínda que Fraser e Wilcox (1979) describiron un efecto similar chamado “ilusión da escaleira mecánica”.
Kitaoka creou numerosas variantes do PDI, e as súas chamadas “serpes giratorias” volvéronse moi populares. A maioría dos observadores poden ver a ilusión facilmente cando len texto coa figura da ilusión na periferia.
As investigacións actuais sobre estas ilusións cognitivas baséanse en diferenzas temporais no procesamento da luminancia , producindo un sinal que engana ao sistema de movemento. En calquera caso, os eeseños de Kitaoka resultan abraiantes para calquera que os observe.
