Únete á nosa canle de Whatsapp
O verán é tempo de lecer e de disfrutar da vida ao aire libre. Tamén das noites e, con elas, do espectáculo das choivas de estrelas. A máis importante será a das Perseidas, para a que aínda haberá que esperar algunhas semanas para o seu apoxeo. Pero xa están connosco as Delta Acuáridas, que poden divisarse con atención desde o 12 de xullo, pero o seu momento de maior actividade chegará o 30 de xullo, dous días despois da Lúa chea, o cal dificultará en certa medida a observación dos 25 meteoros por hora que sucarán o firmamento.
Como o nome do fenómeno indica, as Delta Acuáridas semellan irradiar da constelación de Acuario, polo que haberá que dirixir a vista cara á parte baixa do horizonte meridional. Desde o hemisferio sur veranse mellor.
Estes días imos ver entre 20 e 25 estrelas fugaces por hora, que viaxan a 15.000 quilómetros por hora. A constelación de Acuario foi descuberta no século II polo astrónomo grego Ptolomeo. Simboliza ao “portador da copa de auga”.
Pero, se a proximidade da Lúa chea será mala para as Delta Acuáridas, este ano será unha ocasión inmellorable para observar as Perseidas, pois comezaron a verse o 17 de xullo e chegarán ao seu punto culminante o 12 de agosto, mentres a Lúa está en fase minguante.
As contornas rurais, as zonas de montaña e as paraxes afastadas da contaminación lumínica propia das grandes urbes serán os lugares perfectos para acampar e mirar cara á constelación de Perseo, de onde xurdirán 100 meteoros por hora, segundo os cálculos do Instituto de Astrofísica de Canarias (IAC).
A súa orixe está no cometa 96 p-Machholz. Porque as choivas de estrelas proveñen do po cósmico de cometas. Por exemplo, as perseidas prodúcense polo po do cometa Swift-Tuttle e as eta acuáridas do Halley.
Cando o cometa aproxímase cara ao sol vaise desintegrando deixando tras del un rastro de partículas flotantes chamadas meteoroides. Cando a traxectoria do noso planeta cruza unha destas nubes de partículas, o choque coa nosa atmosfera fai que algúns meteroides se desintegren, xerando un escintileo ou cola, chamado meteoro. Ou, o que é o mesmo, unha estrela fugaz. Se o meteoroide logra atravesar a atmosfera íntegro continuará a súa traxectoria ata a superficie terrestre. Estes meteroides que conseguen aterrar son os meteoritos.
