Explicación: a nebulosa Augamar, normalmente tenue e fuxidía, colleuse neste atraínte mosaico telescópico. A escena está ancorada a dereita e esquerda por dúas estrelas brillantes, Mu e Eta Geminorum, aos pés dos xémeos celestes, mentres a nebulosa Augamar é a crista de emisión máis brillante que se arquea con tentáculos colgantes por baixo e á dereita do centro. De feito, a augamar cósmica é parte do remanente de supernova IC 443, a nube de refugallos en expansión con forma de burbulla procedente dunha estrela masiva que explosionou. A luz da explosion chegou ao planeta Terra hai uns 30.000 anos. Coma a súa curmán de augas astrofísicas, o remanente de supernova da nebulosa do Cangrexo, a nebulosa Augamar é coñecida por aloxar unha estrela de neutróns, o remanente do núcleo da estrela que colapsou. O eido énchese cunha nebulosa de emisión catalogada coma Sharpless 249 na parte superior esquerda. A nebulosa Augamar está a uns 5.000 anos luz de distancia. A esa distancia, esta imaxe composta de banda estreita tería uns 300 anos luz de diámetro.
