Únete á nosa canle de Whatsapp
Existe unha característica que os primates, neandertales e humanos arcaicos non teñen: a barbela. Investigadores da Universidade de Iowa (EUA) sosteñen que o queixo provén da evolución, non de forzas mecánicas como a mastigación. Un grupo de científicos, liderados por Nathan Holton de la Universidade de Iowa (EUA), formula que as barbelas dos humanos modernos non proveñen da evolución de forzas mecánicas -como a mastigación-, senón que son o resultado dunha adaptación que involucra o tamaño e a forma da cara, posiblemente vinculada a cambios hormonais a medida que o ser humano se volveu máis social.
“Dalgún xeito, parece trivial, pero unha das razóns polas que a barbela é tan interesante é que somos os únicos que a temos”, explica Holton, autor principal do traballo que publica a revista Journal of Anatomy.
A faciana dos humanos de hoxe é un 15% menor que a dos neardentais
Esta nova teoría desenvolveuse utilizando análises biomecánicas faciais e craniais avanzadas sobre unhas 40 persoas, que se mediron dende que eran nenos ata que foron adultos.
O equipo de investigadores sinala que as forzas mecánicas, incluída a mastigación, parecen incapaces de producir a resistencia necesaria para que un óso novo se cree na mandíbula inferior ou área do queixo.
“A medida que as nosas facianas se volveron máis pequenas -as nosas caras son aproximadamente un 15% máis curtas que as dos neandertales- o queixo se converteu nunha prominencia ósea”, asegura o estudo. En xeral, os científicos afirman que é pouco probable que as barbelas teñan relación coa necesidade de disipar tensións e de deformar o rostro. “Outras explicacións teñen máis probabilidades de ser correctas”, conclúen os expertos.
