Explicación: hoxe, 29 de febreiro, é un día bisesto; algo que ocorre relativamente poucas veces. No ano 46 a.C., Xulio César, amosado aquí nunha moeda acuñada na súa époda, creou un sistema de calendario que engafía un día adicional cada catro anos. César, que actuaba co consello de Sosíxenes de Alexandría, facía isto para solucionar o feito de que o ano da Terra é lixeiramente maior de 365 días. En termos modernos, o tempo que lle leva á Terra dar unha volta ao redor do Sol é lixeiramente superior que o tempo que lle leva á Terra rotar 365 veces (respecto ao Sol; agora sabemos que ao Sol lévalle 365,24219 rotacións). Por iso, se os anos do calendario tiveran 365 días diferirían do ano real en un día cada 4 anos. Ao final, xullo (denominado postumamente polo propio Xulio César) ocorrería durante o inverno do hemisferio setentrional! Ao adoptar un ano bisesto cun día adicional cada catro anos, o calendario anual variaría moito menos. Este sistema de calendario xuliano empregouse ata o ano 1582 cando o Papa Gregorio XIIIdesenvolveu un axuste máis fino cando engadiu que os días adicionais non se farían nos anos que rematen ewadvent.org/cathen/07001b.htmn en “00”, a non ser que sexan divisibles por 400. Este calendario gregoriano é o de uso máis común hoxe en día.
Realmente contraditorio que fosen os Papas os encargados de recoñecer que o seu deus fixo cousas imperfectas.