Únete á nosa canle de Whatsapp
Sabíase que arredor do 25% das especies de anfibios coñecidas no mundo (son unhas 8.000 en total), están en perigo de extinción na actualidade. Non en tanto, o descoñecemento sobre outro gran volume de taxóns (unhas 2.200) provoca que non se teñan datos suficientes para avaliar a súa situación real. E niso quixo afondar un equipo de científicos que acaba de publicar un traballo en Current Biology: desenvolveron un modelo, a partir das características ecolóxicas, xeográficas e evolutivas das especies, para valorar o seu nivel de ameaza. E os resultados preocupan, xa que revelan que polo menos 1.000 especies máis están en perigo.
“Atopamos que máis de mil anfibios con datos deficientes están en perigo de extinción, e delas case 500 están en perigo crítico, sobre todo en Sudamérica e o sueste asiático”, explica Pamela González del Pliego, primeira autora do traballo e investigadora na universidade de Sheffield (Reino Unido) e a universidade de Yale (Estados Unidos).
Os autores advirten ademais de tres especies que poderían estar xa extintas. “Necesítanse accións de conservación urxentes para evitar a perda destas especies”, engade González del Pliego. Segundo os científicos, o alto número de especies con datos insuficientes débese ás altas taxas de descrición de especies e a un atraso nas taxas de avaliación nos últimos 15 anos.
Para predicir o estado de ameaza destas especies das que non se coñecía o seu estado de conservación, o equipo de investigación aplicou un marco estatístico espazo-filoxenético, baseado nas características ecolóxicas, xeográficas e evolutivas destas especies. Compararon a continuación estes atributos co risco de extinción, e así puideron saber cales si están en realidade en perigo.
A prioridade, os anfibios sen datos
Os achados suxiren que algunhas das especies máis vulnerables tamén poden ser as menos coñecidas. Con todo, os investigadores recalcan que, grazas a este traballo, nalgunhas zonas do mundo, os esforzos para protexer ás especies que se sabe están ameazadas poderían beneficiar ás especies en perigo e con datos deficientes.
“Nas selvas suramericanas, as especies que sabemos que están ameazadas teñen distribucións xeográficas moi similares ás especies con poucos datos que poderían estar en perigo”, apunta a científica. “Por tanto, se tentamos e conservamos as áreas onde están as especies ameazadas, tamén protexeremos a estas outras especies”, comenta.
Con todo, a situación no sueste asiático ou en África central é diferente. Nestas rexións hai unha escasa coincidencia na distribución das especies ameazadas coñecidas coas que teñen datos deficientes. Por tanto, “a porcentaxe de anfibios ameazados é moito máis alta do que sabiamos anteriormente”, lamenta a experta.
A investigación podería permitir tomar as decisións adecuadas en función da localización destas especies das que non se teñen datos e que probablemente están en perigo de extinción. “Necesitamos actuar rápido para considerar como unha alta prioridade de conservación aos anfibios e incluír ás especies con deficiencia de datos nas estratexias de conservación”, conclúe.
Referencias: Phylogenetic and Trait-Based Prediction of Extinction Risk for Data-Deficient Amphibians (Publicado en Current Biology).
