Únete á nosa canle de Whatsapp
Nada pode deixarse para mañá se se pretende frear a polución do aire. As evidencias acumúlanse e, agora, un novo estudo mostra que a exposición a curto prazo das persoas a contaminantes atmosféricos gasosos e en partículas asóciase fortemente á mortalidade por ictus isquémico, nome co que se designan as consecuencias do bloqueo dunha arteria cerebral.
Segundo este traballo científico, que revisou máis de 18 millóns de casos, unha exposición recente –nos cinco días previos— a contaminantes no aire incrementa o perigo de padecer un accidente cerebrovascular.
Isto significa que o risco de ictus xa non se vincula unicamente con enfermidades crónicas ou desenvolvidas durante semanas ou meses, segundo demostra este metaanálise da Universidade de Xordania en Ammán, que examina os datos dun centenar de investigacións observacionais previas.
Estas 110 investigacións xa publicadas analizaron o sucedido con pacientes en Asia (58,8% dos estudos), Europa (24,6%) e América (16,7%), centrándose nos cinco últimos días antes do accidente vascular.
Esta patoloxía termina coa vida duns cinco millóns de persoas cada ano
Tan estreita é a asociación temporal atopada e tan significativa a mostra que os responsables do traballo salientan a urxencia de poñer en marcha iniciativas globais para desenvolver políticas destinadas a reducir a polución atmosférica e, por tanto, o risco de ictus isquémico.
Diminuír a carga de contaminantes no aire, aseguran na presentación do artigo que acaba de saír publicado na revista Neurology, restará peso a esta doenza que termina coa vida duns cinco millóns de persoas cada ano e que ten importantes efectos sobre o benestar e, mesmo, provoca a deterioración funcional do paciente.
En declaracións a SINC, o autor principal, Ahmad Toubasi, da Universidade de Xordania, advirte: “A maioría dos estudos incluídos na nosa análise realizáronse en países de renda alta, mentres que os datos dispoñibles de países de renda baixa e media eran limitados”.
En particular, remarca, “non se incluíu ningún traballo de África ou Oriente Medio, a pesar de que estas rexións rexistran altos niveis de contaminación atmosférica e soportan unha carga significativa de morbilidade e mortalidade por ictus”.
Na súa opinión, “para liquidar estas lagoas, os esforzos mundiais deberían dar prioridade ao desenvolvemento de políticas sanitarias centradas no estudo do impacto da contaminación atmosférica na saúde humana nos países de ingresos baixos e medios e destinadas a reducir os niveis de contaminación atmosférica”.
Composición e tamaño das partículas
Os investigadores analizaron contaminantes como o dióxido de nitróxeno, o ozono, o monóxido de carbono e o dióxido de xofre. Tamén examinaron distintos tamaños de partículas, entre elas PM1, que é a contaminación atmosférica de menos de 1 micra (μm) de diámetro, así como PM2,5 e PM10.
As partículas máis pequenas, como as de 2,5 micras, asócianse a un maior risco de ictus isquémico que as partículas máis grandes, como as de 10 micrómetros
AHMAD TOUBASI, autor principal
As PM2,5 ou máis pequenas inclúen as partículas inhalables procedentes dos tubos de escape dos vehículos de motor, a queima de combustibles polas centrais eléctricas e outras industrias, así como incendios forestais e de pastos. As PM10 inclúen o po procedente de estradas e obras en construción.
“Observouse que as partículas máis pequenas, como as de 2,5 micras, asócianse a un maior risco de ictus isquémico que as partículas máis grandes, como as de 10 micrómetros”, explica o investigador principal.
Unhas substancias son máis nocivas ca outras
En canto aos perigos que supón cada composto químico para as patoloxías cerebrovasculares, o científico aclara que, efectivamente, “algúns son máis nocivos ca outros”, pero que, en termos xerais, o risco “oscila entre o 5% polo aumento dunha parte por mil millóns de ozono e o 28% polo incremento dunha parte por mil millóns de dióxido de nitróxeno”.
Toubasi admite que “aínda non se sabe por que algúns contaminantes son máis nocivos ca outros”, pero que este é, sen dúbidas, “un campo de investigación que debería explorarse no futuro”.
As concentracións máis elevadas de dióxido de nitróxeno incidiron un 33% máis no risco de morte por ictus e o dióxido de xofre, nun 60% máis
Por agora, o que si se puido calcular para este artigo con respecto ao risco de sufrir un ictus é que “as maiores concentracións de dióxido de nitróxeno asociáronse a un aumento do 28%; os niveis de ozono relacionábanse cun incremento do 5%; o monóxido de carbono, cun 26%, e o dióxido de xofre, un 15%”.
Diferentes compostos químicos e distintos niveis de polución do aire tamén se vincularon cunha incidencia máis alta de mortalidade por ictus. As concentracións máis elevadas de dióxido de nitróxeno incidiron un 33% máis no risco de morte por ictus e o dióxido de xofre, nun 60% máis. No que respecta ao tamaño das partículas nocivas presentes no aire, as que se conectan coas cifras de mortes por ataques cerebrais son, segundo a análise, as PM2,5 cun 9%, e as PM10, cun 2%.
Ante estas constatacións da influencia da calidade do aire que poñen en alerta á comunidade científica, Toubasi aconsella aos cidadáns que reduzan a súa exposición a substancias nocivas, “evitando as fontes de contaminación atmosférica e utilizando filtros de aire no interior das vivendas”.
Ademais, conclúe cunha recomendación aos responsables de tráfico, para que sexan “máis estritos no control dos filtros de escape dos coches” e “melloren os servizos de transporte público nos seus países, para animar a poboación para usalos, en lugar dos seus coches privados”.
Referencia: Short-term Exposure to Air Pollution and Ischemic Stroke: A Systematic Review and Meta-analysis (Publicado en Neurology)
