A ninguén se lle escapa que a elevadísima contaminación por plásticos é un dos principais desafíos ambientais aos que se enfronta o planeta. A comunidade científica está a traballar intensamente para atopar formas de usar o plástico sen causar tanto dano a longo prazo ao medio ambiente. Un novo estudo describe o uso dunha variante encimática especialmente creada que reduce enormemente o tempo que se tarda en descompoñer o seu compoñentes.
O estudo, publicado en Nature, describe o uso dunha variante de encima especialmente creada para reducir o tempo de descomposición dos plásticos. O equipo que desenvolveu esta variante encimática podería mesmo utilizala para limpar lugares contaminados pola polución dos plásticos.
Nas probas realizadas, os produtos fabricados copolietileno tereftalato de polímero (PET) descompóñense nunha semana e, nalgúns casos, en 24 horas. Trátase de produtos que poden tardar séculos en degradarse adecuadamente en condicións naturais. “As posibilidades son infinitas en todos os sectores para aproveitar este proceso de reciclaxe de vangarda”, afirma o enxeñeiro químico Hal Alper, da Universidade de Texas en Austin.
Degradar o plástico
O equipo chamou á encima FAST- PETasa (PETasa funcional, activa, estable e tolerante, polas súas siglas en inglés). Desenvolveron a encima a partir dunha PETasa natural que permite ás bacterias degradar o plástico PET e modificárona utilizando a aprendizaxe automática para localizar cinco mutacións que lle permitisen degradar o plástico máis rapidamente en diferentes condicións ambientais. “Máis aló da obvia industria da xestión de residuos, isto tamén ofrece ás empresas de todos os sectores a oportunidade de tomar a dianteira na reciclaxe dos seus produtos”, sinala Alper.
Unha vez que a variante da encima fixo o seu traballo de cortar o plástico nas súas unidades moleculares básicas (despolimerización), os investigadores demostraron que podían volver unir o plástico (repolimerización) utilizando procesos químicos para crear novos produtos de plástico.
O achado da FAST- PETasa supuxo o estudo de 51 envases de plástico postconsumo diferentes, cinco fibras de poliéster distintas e tecidos e botellas de auga fabricados con PET.
Nas probas realizadas en todos estes produtos, a variante encimática demostrou a súa eficacia e a temperaturas inferiores a 50 graos Celsius (122 graos Fahrenheit).
“Cando se consideran aplicacións de limpeza ambiental, necesítase unha encima que poida funcionar no entorno a temperatura ambiente”, di Alper. “Neste requisito é onde a nosa tecnoloxía ten unha enorme vantaxe no futuro”.
Nas probas realizadas, a variante encimática demostrou a súa eficacia e a temperaturas inferiores a 50 graos Celsius
O PET está presente en moitos envases de consumo, desde os téxtiles ata as botellas de refresco. Por si só, crese que representa ao redor do 12% de todos os residuos mundiais. Se esta cifra non é o suficientemente aterradora, probe con esta outra: A nivel mundial, recíclase menos do 10% dos plásticos. A introdución da FAST- PETasa podería contribuír a iso. Os investigadores afirman que é relativamente barata, portátil e non demasiado difícil de ampliar ata os niveis industriais que se necesitarían.
Na actualidade, os métodos máis comúns para eliminar o plástico son depositalo nunha entulleira, onde podrece a un ritmo moi lento, ou queimalo, o que custa moito, consome enerxía e enche a atmosfera de gases nocivos. Está claro que se necesitan desesperadamente estratexias alternativas, e esta podería ser unha delas. “Este traballo demostra realmente o poder de unir diferentes disciplinas, desde a bioloxía sintética á enxeñería química e a intelixencia artificial”, afirma o bioquímico Andrew Ellington, da Universidade de Texas en Austin.
Referencia: Machine learning-aided engineering of hydrolases for PET depolymerization (Publicado en Nature)
