Explicación: unha ampla estensión de gas e po brillantes presenta unha faciana parecida a un paxaro para os astrónomos do planeta Terra, o que suxire o seu alcume popular; a nebulosa Gaivota. Este retrato do paxaro cósmico cobre unha ampla franxa que atravesa o plano da Vía Láctea, preto da dirección de Sirius, a estrela alfa da constelación Canis Major. Por suposto, a rexión inclúe obxectos con outras designacións do catálogo: especialmente NGC 2327, unha rexión poeirenta de emisión cunha estrela masiva incrustada que forma a cabeza do paxaro (alias a nebulosa Loro, por riba do centro). O complexo de nubes de gas e po con estrelas novas e brillantes, dominado polo brillo avermellado do hidróxeno atómico, abarca uns 100 anos luz a unha distancia estimada de 3.800 anos luz.
A nebulosa Gaivota
