O peixe dos dentes de ouro: 555 dentes

O "Ophiodon elongatus", que habita nas augas do Pacífico norte, ten varias ringleiras de mandíbulas e esperta o interese da ciencia

O galego é rico en refráns. Tamén sobre dentes. “O que gusta ao dente non se lle dá ao parente”, “Entre parentes non metas os dentes” ou “Deus dá pan a quen non ten dentes”. E tamén: “Pola boca morre o peixe”. Un peixe de nome científico Ophiodon elongatus ten unha das bocas con máis dentes da natureza, cuns 555 dentes que recobren as súas mandíbulas. Un novo estudo suxire que estes peixes perden dentes tan rápido como medran os novos, a unha taxa asombrosa de 20 por día.

O Ophiodon elongatus é un peixe depredador que se atopa no Pacífico norte. Cando alcanza a madurez mide 50 centímetros, pero algúns chegan a medir 1,5 metros. Para comprender o aspecto e o funcionamento da boca desta especie temos que esquecer o que sabemos da nosa boca. En lugar de incisivos, molares e cairos, estes peixes teñen centos de dentes afiados e case microscópicos nas súas mandíbulas. O seu padal duro tamén está cuberto por centos de diminutas estalactitas dentais. E detrás dun conxunto de mandíbulas atópase outro conxunto de mandíbulas accesorias, chamadas mandíbulas farínxeas, que os peixes usan para mastigar alimentos da mesma maneira que os humanos usan os molares.

Publicidade

Por estraño que sexa esta configuración oral en comparación coas bocas dos mamíferos, a boca do Ophiodon elongatus convérteo nunha especie para investigar.

Os dentes dun organismo poden revelar como e que come. E debido a que os dentes se fosilizan moi ben son o elemento máis abundante no rexistro fósil de moitas especies. Para moitas, os seus dentes poderían ser o único rexistro da especie que existise.

Publicidade

Fonte: Gerald Corsi / Getty Images.
Fonte: Gerald Corsi / Getty Images.

Para investigar como se xeraban os dentes desta especie, os autores dunha investigación recentemente publicada mantiveron 20 individuos en tanques nun laboratorio da Universidade de Washington. Debido a que os seus dentes son pequenos, ver a velocidade á que os perdían foi complicado. Os investigadores engadiron ao tanque unha tinguidura vermella diluída, que tinguiu de vermello os dentes do peixe. Despois, os investigadores trasladaron aos peixes a un tanque con de unha tinguidura verde fluorescente, que volveu tinguir os dentes.

Despois estudáronse cun microscopio de fluorescencia e calcularon a proporción de dentes vermellos con respecto aos dentes verdes nas mandíbulas destes individuos. En total, contaron máis de 10,000 dentes nos 20 peixes. E descubriron que os peixes perden unha media de aproximadamente 20 dentes por día.

As mandíbulas farínxeas, por exemplo, parecen perder os dentes moito máis rápido que outras partes da boca. Alimentar os peixes non aumentou a substitución dos seus dentes.


ReferenciaThe moment of tooth: rate, fate and pattern of Pacific lingcod dentition revealed by pulse-chase (Publicado en Proceedings of the Royal Society B.).

Antonio Figueras
Antonio Figuerashttp://iim.csic.es/es/estructura/11-inmunologia-y-genomica
Profesor de investigación do Centro Superior de Investigacións Científicas no Instituto de Investigacións Mariñas (IIM-CSIC)

DEIXAR UNHA RESPOSTA

Please enter your comment!
Please enter your name here

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

Relacionadas

Por que algúns peixes transformaron as súas aletas en patas?

Algúns individuos da familia Triglidae chaman a atención polas súas ás de paxaro, patas de cangrexo e corpo de peixe

Os camaróns da ría de Vigo, ao descuberto

As cinco especies que habitan o ecositema mariño comen pequenos invertebrados e pódense atopar en calquera hábitat acuático excepto nas profundidades do mar

Revolucionario estudo en bivalvos: achada unha expansión masiva de xenes do sistema inmune

Un artigo do IIM-CSIC pon de manifesto que a evolución dotou os mexillóns e outros animais mariños semellantes dunha capacidade única para adaptarse ás contornas hostís

O sofisticado (e sorprendente) sistema inmune do mexillón

Algúns bivalvos teñen o maior e máis diverso número de sensores para detectar patóxenos de todo o reino animal